Píosaí liom in áiteanna eile:

2011-08-15

Ag rith ar thanaí

Níl mo chuid oibre spléach ar an ngréasán Domhanda, cé go bhfuil go pointe ar an idirlíon. Ach is mó saighead i mo bholgán ghairmiúil nach mbeadh agam murach é - leithéidí GCC, GDBPerl. Gan trácht ar Linux féin, gan amhras - an córas oibriúcháin lena mbím ag obair anois. Agus is foinse thar a bheith luachmhar eolais ghairmiúil agus gaois na gairme dom é, ag cur ar mo chumas saothar leithéidí Dijkstra a léamh.
Sa mhullach ar sin, is deacair cuimhneamh ar cé chomh tearc is a bhí na deiseanna a bhí agam Gaeilge a léamh nó a scríobh roimh ré an idirlíon, agus na daoine le Gaeilge uile nach mbeidh fhios agam iad a bheith ann murach é. (Go deimhin, is dócha go mbeadh cuid acu ar bheagán Gaeilge murach an Gréasán).
Go hiondúil mar sin bím dearfach faoin nGreásán Domhanda.
Mar sin féin, aithním gur teicneolaíocht suaiteach ata i gceist - fearacht fionnachtain Gutenberg, athróidh sé an chine daonna. Bíonn amhras áirithe orm faoi freisin, mar sin. 

Agus, mar sin, tá leabhar Nicholas Carr ar mo liosta agam le tamall - agus é anois léite agam agus mé ar saoire i bhfad ó ríomhairí. Fuair mé ó leabharlann é. Buntéis Carr - go bhfuil tionchar ag an feidhm a bhaineann muid as an nGréasán Domhanda, agus go háirithe as leithéidí Google maidir le fíricí a aimsiú, ar ár n-inchinn. Ar ár gcumas cuimhne agus ár gcumas aird a dhíriú ar nithe ach go háirithe.
Mnemosyne, máthair na mBé agus
siombail an chuimhne. Le Dante Gabriel Rossetti
Léiríonn sé sa leabhar gur rud inathraithe an inchinn; fearacht matáin go bhforbraíonn sé le cleachtadh, agus go meathann acmhainní nach mbaintear feidhm astu. Léiríonn sé freisin gur mar creatlacha seachas mar fíricí aonair a leagann muid síos cuimhní buan; agus gur próiseas mall atá i gceist, ina bhfuil scíth don intinn comhfhiosach riachtanach. Maidir le cumas dírithe, is amhlaidh gur spreagadh é chun an leabhar a scríobh nuair a thug sé faoi ndeara go raibh deacracht aige a leabhar a léamh, bheith báite sa leabhar mar a bhíodh; gur shantaigh sé sruth an eolais síor nua ón idirlíon.
D'admhaigh sé go mb'éigean dó aghaidh a thabhairt ar díseart sna sléibhte chun díriú isteach ar obair an leabhair!
Measaim go bhfuil argóint deafhuinte sa leabhar, agus cuma na fírinne air. Bainim féin le haos na leabhair, agus is féidir liom díriú isteach agus mé féin a thumadh in úrscéal gan deacracht. Ach tá roinnt de na comharthaí sóirt a luann sé tugtha faoi deara agam. Agus sílim go bhfuil an cheart aige nuair a deir sé nach ionann an cuimhne daonna agus an chineál stórais fíricí aonaránacha a chuireann leithéidí Google ar fáil dúinn, go bhfuil tábhacht leis na creatlacha cuimhne a bhíonn againn chun dul i ngleic le fadhbanna nach ionann go díreach agus na cinn a spreag na cuimhní ar dtúis. Ní mór a ceart a thabhair dó máthair na mBé!
Is dóigh liom go bhforbróidh muid mar chine dóigheanna chun teacht i dtír ar na teicneolaíochtaí nua ach gan na buntáistí atá againn a chailleadh go hiomlán; cé gur féidir gur aicme ar leith a dhíreoidh ar díriú isteach nithe - mar atá na hOird rinnfheithimh ann anois.

Is fiú go mór an leabhar seo a léamh!
Scríobh Mario Vargas Llosa léirmheas ar an leabhar do El País: 'Cuanto más inteligente sea nuestro ordenador, más tontos seremos nosotros'

Tháinig teideal an mhír seo ón FGB: ciallaíonn sé dul i mbaol!