 |
| Ardaitheoir Ostrau, le Mghamburg ar Wikimedia |
Faoin am a raibh Hřensko bainte amach againn, bhí muid araon sách tuirseach tar éis lá go leith ag siúl sa bhrothall. Bhí lóistín na hoíche curtha in áirithe againn sa Bhrú Óige in Ostrau sa Ghearmáin. Bhí sé i gceist agam siúl ar dtúis, ach bheadh roinnt uaireanta a chloig de shiúl ar chosán achrannach, le dréimirí tríd na haillte i gceist. Bhí comhairle de dhíth! Rud a fuair muid san oifig eolais i Hřensko. Ó tharla Poblacht na Seice a bheith tar éis glacadh le Comhaontú Schengen, bhí cúrsaí iompair i bhfad níos fusa ná mar a shíleas. Bhí bád farantóireachta ann chun an abhann a thrasnú.Ar an mbruach eile tá stáisiún traenach Schöna, agus traein áitiúil as sin go stáisiún Bad Schandau. Mar a tharlaíonn sé, ar an mbruach eile atá an baile. Fuair muid comhairle san stáisiún go m'fhiú dúinn trasnú arís ar bád farantóireachta, siúl fán Eilbe chomh fada leis an ardaitheoir sa phictiúir agus nach mbeadh ach achar bheag siúl ansin go dtí an brú. Bhí spéis agam san ardaitheoir, mar sin ghlac muid leis an gcomhairle seachas fanacht ar bhus. Baile turasóireachta cheana féin ab ea Ostrau ag tús an chéid seo chaite, agus óstóir mór le rá, Rudolf Sendig gníomhach á chuir chun cinn. Eisean a spreag (agus a d'íoc as) tógáil an ardaitheora seo i 1904. Caithfidh mé a rá gurbh iontach áisiúil an dóigh é chun dul 50 m in airde! Mar a bheifeá ag súil leis, bhí caifé ag an barr agus bhí caife oighreata agam sular chrom muid ar siúl tríd na tithe maisiúil adhmaid, ag lorg an brú - a bhí rud beag níos faide ná mar a shíl muid. Ach bhain muid ceann scríbe amach ar deireadh, agus bhí sos tuilte againn.
A chríoch san.