 |
| Queribus |
 |
| Siúlóid lúibe go Queribus agus ar ais. |
Turas siar agus aniar a bhí san lá deiridh siúlóide a bhí sa phlean. Muid le tosú agus críochnú i nDuilhac, mar sin chuir mé oíche breise san óstán in áirithint tríd dream na siúlóide. (Ní raibh aon deis iompar poiblí imeacht as an áit!) "Bonne Balade" an Fraincis ar bíodh lá maith siúlóide agaibh, agus tar éis bricfeasta ar nós na tíre a chaitheamh san óstán thug muid aghaidh ar an mbóthar arís. De bhrí go raibh muid ag filleadh air bhí muid expedimenta arís. Bhí an chéad cuid den siúlóid éasca go maith - ar úrlár an ghleanna, tríd fíonghoirt, ar freadh an ceithre km idir Duilhac agus Cucugnan, baile beag ar chnocán. Bhí an sprioc don lá, Caisleáin Queribus le feiceáil ós ár gcionn ar feadh an ama.
Mar sin bhí fhios againn go mbeadh dreapadh romhainn arís! Ach bhí an lá scamallach agus gan a bheith ró thé, mar sin bhí an siúl taitneamhach. Seachas cloí leis an conair Catárach, a chuaigh díreach go dtí an caisleáin is amhlaidh, a bhí sé leagtha amach dúinn siúlóid lúibe de 12 km a shiúil. Rud a thosaigh leis siúl tríd an baile, suas an cnoc beag agus síos arís, agus ansin an droim sléibhe ar a bhfuil an caisleán a dhreapadh go réidh ar bhóthar a rinneadh bóithrín de sar a bhfad. Faoi dheireadh bhí barr na droma bainte amach agus shiúil muid fán droim ar feadh tamaill go dtí gur shroich muid bun an chnocáin ar a bhfuil an caisleáin.
Mar is iondúil, bhí dreapadh géar suas go dtí an caisleáin féin, agus m'anam ach bhí sé gaofar ann! Éacht a rinne an dream a thóg daingean chomh láidir san áit sceirdiúil a rinne. Tá roinnt athnuachan déanta ar an dún agus an an túr sa riocht gur féidir dreapadh suas agus radharc iontach a fháil i ngach treo.
 |
| Le pique-nique! |
Chaith muid seal sách fada thuas ag féachaint thart cé go gcaithfidh mé a adhmháíl go raibh an áit chomh hard sin go raibh faoiseamh orm ag teacht anuas uaidh! Is amhlaidh go raibh dearmad déanta ag lucht an óstáin go raibh picnic le tabhairt dúinn. Mar sin gheall siad é a chuir go dtí an oifig ticéid ag an caisleáin. Bhí, mar sin, proinn bhreá ag fanacht orainn uair a thuirling muid agus gan fiú an dua é a iompar orainn (rud a chuaigh chun leasa an bhia, déarfainn!) Arán breá úr francach, cáis, liamhás deataithe, sailéad, piobar rósta, milseog agus dhá úll bhreá.
Chaith muid lón mar sin agus thug aghaidh an an mbealach ar ais."Descente difficile" a bhí scríofa ar na fógraí, agus bhí. Cosán casta clochach géar síos taobh an chnoic tríd cré dearg. Bhí cothabháil maith déanta ar an gcosán ach fós féin bhí gá bheith aireach de bharr na clocha beaga air agus a ghéire agus a bhí an fána. Bhí muid sásta mar sin an bóthar ag Cucugnan a bhaint amach. Tá muileann san áit a raibh an muileann gaoithe fadó san áit, agus siopa acu a dhíolann brioscaí déanta lena bplúr féin. Ghlac muid scíth ansin ar feadh tamaill ghairid roimh dúinn an bealach ar ais go Duilhac a thabhairt orainn féin. Bhí deireadh anois leis na béilí réamhordaithe, ach bhí muid tar éis dinnéir a chur in áirithint do 19:30. Bhí faill againn an uair seo roghnú ón mbiachlár muid féin. Bhí muid fiosrach faoi béile amháin air: "civet de sanglier" Nuair a chuir muid ceist thaispeáin an freastalaí ceann torc allta ar an mballa dúinn mar fhreagra!
Is é a bhí ann ná feoil toirc réitithe in anlann fíon dearg agus pónairí bána réitithe i mblonag an toirc. Dhá mias mór groí a thug siad dúinn de, mias cré leis na pónairí agus mias cré leis an bhfeoil. Ainneoin ocras a bheith orainn theip orainn an béile a chríochnú, bhí an oiread sin ann. (B'iad na béilí breátha cuid den turas seo, ambaist! Agus fíon na tíre ag dul leo. Gan trácht ar mhilseoga bhlasta)