Tharraing an Dr Matt Taylor achrann ar féin mar gur chaith sé léine gáifeach le mná as anime air agus é ag caint leis an Domhan faoi éachtaí Philae. Bhí stoirm Twitter ann dá bharr, agus ghlac sé leithscéal le deora ina shúile dá bharr. Anois, ní chaithfinn féin léine clúdaithe le mangarsacha i leathair le gunnaí agus fuipeanna. Agus is dóigh liom gur botún suntasach, easpa gairmiúlachta, ba chionsiocair leis a bheith ag caitheamh léine mar é ar ardán mar sin.
Ach mar innealtóir tá léargas áirithe agam ar an gcultúr a d'fhág caoch é ar an botún a bhí á dhéanamh aige.
Bhí - sílim - 300 mac léinn a thosaigh ar an gcúrsa innealtóireachta liomsa i COBÁC fadó, fadó. Bhí fiche bean ina measc, ar a mhéid. Mórchuid de na fir óga, mo dhála féin, is as scoileanna aon-inscne a tháinig siad. Bhí siad ciotach dá réir ina gcaidreamh le mná (agus mór chuid de na mná ciotach freisin, iad nua éalaithe ó scoileanna clochar). Bhí cultúr "fearúil" ragairne ann. Agus fimíneacht a chuir as dom an uair úd agus fós - stail agus bullaí fir an fear óg a mheall mórán ban; ach ró fhial lena cuid a bhí bean a raibh cúpla buachaill aici thar tréimhse bliana.
Chaith mé deich mbliana sa Ghearmáin, áit a mhothaigh mé go raibh leatrom inscne buanaithe. Ní dóigh liom gur oibrigh mé le mná in aon chor go dtí i dtreo deireadh, agus ansin féin is Sualannaigh ab ea iad. Bhí bean nó beirt sa rannóga eile. Bhí mná ag obair sa rannóg pearsanra cinnte, agus mar rúnaithe. Is cuimhin liom teicneoir mná amháin a bheith ag obair do chomhlacht traenach nuair a bhí mé ag obair ar thraein nua. Bhog sí ar aghaidh go dtí post eile a raibh airgead níos fearr ag dul leis. Chomh luath agus a rinne sí sin chrochadh na pictiúr de mhná nochta san oifig arís. (Ba chuairteoir mise, ní raibh deis agam ach mo dhrogall a chuir in iúl. Sheachain mé an oifig sin).
Ar ais in Éirinn, le cúig bliana déag anuas, bhí comhghleacaithe baineann agam - cúig nó sé ar a mhéid. Bhí mná mar bhainisteoirí agam ar feadh tréimhsí gairide.
Bheadh mo thaithí coiteann sa ghairm, shamhlóinn. Má tá rud neamh-choiteann faoi sé go raibh mé ag obair le agus faoi mhná!
Rud a fhágann cultúr fearúil go láidir i réim, agus gan deis ag fir caidreamh nádúrtha gairmiúil a chothú le mná.
Fágann an easpa mná sa ghairm easpa eiseamláir do mhná óga. Na mná a bhíonn sa ghairm, caithfidh siad cuir suas le cultúr lofa. Fáinne fí. Fáinne fí nach gcabhraíonn seafóid fearacht an leabhar seo de chuid Barbie leis - a threisíonn an teachtaireacht go bhfuil rud éigin mí-bhanúil faoi innealtóireacht. Seafóid amach is amach atá ansin, ó tharla gurbh mná go leor de seanfhondúirí na gairme, ach a scéal ceilte mar gurbh i rith an chogaidh a shaothraigh siad (agus mar nach ndearna siad stocaireacht ar a son féin mar a níonn fir ró mhinic)
Lámh ar lámh le sin tá cultúr tocsaineach na cluichí agus na meáin a chuireann mangarsacha mealltacha brollach ar leis romhainn ar gach deis - agus mura dhéanann, déanfaidh bean! éigin clamhsán mar a rinneadh an seo maidir le caidreamh ró ghairmiúil, saor ó dhrúis in Interstellar. Táím bréan bailithe de fhógraí ar leathanaigh idirlín a thaobhaím ag lorg eolas gairmiúil a chuireann mangarsach samhalta anime romham ag reic cluiche éigin. Sin nó mná Rúiseacha nó Áiseacha á reic liom.
Is gá do na fir fás suas, agus easpa aibíochta an chaithreachais a scaoileadh le sruth. Ní hacmhainn dúinn déanamh d'uireasa tallann, samhlaíocht agus scil na mban san innealtóireacht.
Níl mé cinnte conas is féidir an fáinne fí a réabadh, ach caithfear sin a dhéanamh.
Agus sin mo racht go n-uige seo!