Bhí mé ag obair i bPáras, nó gar dó le bheith cruinn, ar feadh coicís tar éis na Cásca. Rachainn as mo chéill dá mbeadh orm maireachtáil in óstán ar feadh coicís. Mar sin bhí árasán aon seomra faighte ar chíos agam, sách gar do lár na cathrach. Soir ó dheas ón gcathair a bhí an ionad oibre agus mé ag braith ar iompar poiblí dá réir. Ar ndóigh ag baile caithim breis is ceithre uair a chloig in aghaidh an lae ag comaitéireacht. Bhí mo chuid taighde déanta agam agus fhios agam go mbeadh aistear níos gaiste romham thall. Agus go raibh ticéad seachtaine ar fáil an Navigo découverture, atá bhailí ar na córais iompar ar fad in Île de France. (Páras agus a cheantar máguaird). Bhí grianghraf riachtanach, rud a chosain 5€ orm. Ní raibh na gléasanna grianghraf ag obair in aerfort Charles de Gaulle ach dhíol siad an ticéad liom agus dúirt liom grianghraf a fháil ag ceann scríbe. 5€ a bhí orthu, 27€ an seachtain ar an ticéad agus d'fheadfaí é athluchtú go héasca ag innill ilteangacha in ngach stáisiúin. An Fhrainc a bhí ann, mar sin bhí stailceanna ar bun. Seachas an chéad lá, nuair a bhí srianta ar thrácht ón aerfort, is beag a chuir siad as dom toisc gur tiománaithe de chuid iompar Pháras RATP seachas an SNCF a bhí ag tiomáint na traein a raibh mé ag braith orthu. Bhí na hardáin níos láine de bheagán ar laethanta stailce. Ach níor cuireadh níos mó ná cúpla nóiméad, ar a mhéid le m'aistear laethúil bus - rer b - bus. Ag an deireadh seachtaine agus tráthnóna thapaigh mé an deis taisteal ar an metro agus ar tram freisin. Simplí, éifeachtach, glan. Fógraí le léamh agus le clos a bhí soiléir agus go minic ilteangach- chuala Fraincis, Béarla, Gearmáinis, Iodáilis is Spáinnis.
Bhíos tógtha leis!