Go hiondúil is i téarmaí an tromaíocht a déantar ar leanaí a mhothaíonn nach bhfuil a inscne de réir a gcoilne a phléitear an cheist seo, agus is cinnte go bhfuil cás acu.
Mothaím féin gurb an réiteach is fearr ná go mbeadh leithris aonair ar fáil agus an nasc le hinscne briste dá réir.
Ní réitíonn sé sin áfach fadhb eile atá ag teacht chun cinn. Póilíniú teanga atá ag iarraidh, ar mhaithe le daoine trasinscneacha, ding a chuir idir an focal bean agus nithe áirithe a bhaineann le colainn baineann - cothú linbh, míostrú, breith linbh.
Tá go leor de iompair inscne nach bhfuil ann ach gnás sóisialta agus cultúrtha. Feisteas, stíl gruaige, spéiseanna spóirt agus araile. Is mithid gan amhras an boscú fireann nó baineann sa chás sin a cheistiú agus a shárú.
Ach formhór an leatrom ar mhná, tá sé fréamhaithe sa bhitheolaíocht - go háirithe an méid a bhaineann le clann a thabhairt ar an saol (nó roghnú gan).
Gan amhras, mar phápaire, tá seasamh ar leith agam maidir le collaíocht agus atáirgeadh daonna.
Ach tá pointe níos leithne ann, pointe a bhaineann le bitheolaíocht seachas idé-eolaíocht nó dearcadh saoil.
Le fada, tá neamhaird a dhéanamh ar ghalair a bhaineann go háirithe le horgáin baineann nó go deimhin an éifeacht éagsúil atá ar cholainn baineann a bhíonn ag galair - fearacht taom croí - a bhíonn ar fir freisin.
Ní dóigh liom gur chun leas an chine atá sé an t-aitheantas baineann a scaradh go hiomlán ó bhitheolaíocht. Cinnte ní srian ar dhuine a mhianta a lorg bitheolaíocht. Ach i réimse na folláine agus an tsláinte is gá an baineann a aithint, a staidéar agus a chuir san áireamh.
Is gá na nithe a bhaineann le colainn baineann sa saol oibre agus sóisialta a chuir san áireamh.
Ní dóigh liom go bhfuil sé ciallmhar ná úsáideach an focal bean a chur i leataoibh agus cromadh ar leaganacha fearacht "daoine a bhíonn ag míostrú" — toisc nach bhfuil ansin ach gné amháin de bhitheolaíocht atá fite fuaite le collaíocht agus atáirgeadh baineann.
Agus sin mo racht go n-uige seo.