Ag tús mhí na Bealtaine chaitheamar deireadh seachtaine taitneamhach in ionad Sliabh Eachtaí. Óstán agus Ionad marcaíochta atá ann, ag deireadh bóthair chiúin in aice le Baile Locha Riach sa Ghaillimh. Bhí deacrachtaí againn éalú ó Bhaile Átha Cliath de dheasca tranglam tráchta ar an mótarbhealach a rinne muid éalú uaidh tríd dul na cúlbhóithre thar na sléibhte. Bhí sé tar éis a seacht nuair a thuirling muid faoi dheireadh agus imní orainn nach mbeadh bia le fáil. Ar ámharaí an tsaoil bhí an cócaire (Spáinneach!) fós sa chistin agus bia úr orgánach le fáil. Ina measc pláta éachtach tapas le pesto creamha, úr ón gcoill.
|
|
Chuamar a chodladh subhach sách sásta! Bhí an bheirt eile ag tabhairt faoi ceardlann gréasaíochta mar chuid de deireadh seachtaine Celt. Bhí mise díomhaoin. Tá gréasán cosáin marcáilte sna coillte thart ar an ionad agus bhí léarscáil suirbhéireacht ordanáis agam agus mé réidh chun fánaíochta. Bhuail mé amach faoin gcoill. Mar a chuala mé ó bhean an tí - Ísiltíreach - ba talamh feirmeoireachta an talamh tríocha bliain ó shin nuair a tháinig sí féin chun cónaí ann. Tugann an logainm Coill Breac le fios go raibh coill ann fadó, ach is plandáil tráchtála de chuid Coillte mórchuid de anois. Agus faraor bíonn a leithéid de choill réidh le baint tar éis thart ar tríocha bliain. Bhí réitigh gránna úra mar sin in áiteanna éagsúla fán mbealach.
Ag pointe éigin thréig mé an cosán marcáilte agus thug aghaidh ar chaisleán a bhi marcáilte ar an léarscáil - ag fágáil bóithre coille i mo dhiaidh agus ag siúl ar chúlbhóithre idir páirceanna. Mar a tharla, níor aimsigh mé ach Geata an Chaisleáin, má tá bealach poiblí isteach chuige ní fhaca mé é.
Chas mé ar ais i dtreo an óstáin, ag filleadh ar cúlbhóithre eile. Chuaigh mé thar conairt íseal sceamhlach, agus ar aghaidh liom. Bhí bóthar glas marcáilte ar an léarscáil. Faraor, bhí claí deilgneach trasna air... Ní raibh fonn orm aghaidh a thabhairt ar an gconairt ghlórach arís, mar sin bheartaigh mé dul sa tseans agus leanacht orm - ag súil nach mbeadh bulláin bhagracha ná feirmeoir oibrithe romham. Ní raibh. (Ach agus mé ag teacht an treo an lá dár gcionn bhí tréad sa chluain - bhí an t-ádh liom).
Bhí mé slán ansin ar chúlbhóithre ciúine. Agus ar ais ar ball ar bhóithre coille. Chonaic mé cúpla fia I bhfad uaim ar an mbóthar. Sa mhullach ar an ghnáth ceiliúradh éin bhí an chuach i mo chluasa ó mhaidin. Agus mé ar ais gar don ionad, ghearr mé trasna tríd an choill agus trasna srutháin ar chlochán chun teacht ar conair marcáilte eile. Thug sé sin mé thar macasamhail tí ón iarainn aois, tógtha ag dream a bhfuil an tógáil iomlán léirithe acu ar YouTube - tugann siad Smooth gefixt orthu féin.
Bhí mé ar ais san óstán in am chun greim lóin a fháil. Lig mé mo scíth ag léamh don gcuid eile den tráthnóna. Bhí dinnéar blasta arís againn. Ar an nDomhnach thóg mé taxi go Baile Locha Riach chun Aifreann a éisteacht in Ardeaglais Bhreandáin (Tá blagmhír dá chuid féin dlite don seoid sin de chuid na hAthbheochana Ceiltí).
Ansin shiúl mé ar ais go dtí an ionad, ar chúlbhóithre agus bóithre coille don gcuid is mó. Seachas ag an tús nuair a bhí orm siúl ar feadh thart ar km ar ciubhas an bhóthair mhóir, bhí sé taitneamhach - ar éigean go raibh carr ar bith ar an mbóthar. Bhí siúlóid dheas ar feadh píosa beag de bhruach na locha - is mór an trua nach leanann sé ar aghaidh sa dóigh is go bhféadfaí an bóthar mór a sheachaint ina iomláine.
Bhí an dís eile ana shásta leis an obair leathair a chruthaigh siad thar an dá lá. Deireadh seachtaine iontach pléisiúrtha a bhí ann agus d'fhéadfainn a shamhlú go bhfillfimid arís!
