Tá an turas traenach idir Quillan agus Carcassonne spéisiúil - fá ghleann an Aude, agus tríd corr tolláin. Traein beag compordach (le aerchóiriú!) a thug muid ann, agus bhíomar i gCarcasonne um ardtráthnóna. Chuaigh muid díreach go dtí an brú san Cité arís chun fáil réidh lenár málaí droma. Ansin chuaigh muid thart ar an mbaile, inár dturasóirí cearta an uair seo, ag iarraidh bronntanas le tabhairt abhaile. Ní raibh aon ghanntanas siopaí!
Trí chineál siopa a bhí ann, go bunúsach. Siopaí bia, siopaí bréagán agus siopaí le bréagán do dhaoine fásta! Bhí an ghnáth truflais ann - t-léinte, bréagáin saoire, agus araile, ach bhí an chuid is mó den stuif a chonaic muid ar chaighdeán mhaith. Is dócha gur maith an rud é go raibh muid ar bheagán airgid nó seans go mbeadh éadach san stíl meánaoiseach nó seafóid éigin mar é ceannaithe. D'fhéach mé ar adharc óil don mac a d'fhán sa bhaile ach bhí sé daor - €36. Sa deire fuair mé léine deas daite dó seachas aon seafóid eile. Míreanna mearaí banphrionsa - Luaithríona - don banphrionsa ag baile, i mbosca le cruth banphrionsa air. Bhí sé níos deacra rud a aimsiú do mo bhean. Agus tá nós againn ar obair milseáin a bhreith ar ais go dtí na comhghleacaithe. Faoi dheireadh d'aimsigh mé siopa tae, fear a rinne a chumaisc féin, agus chroch liom roinnt tae glas le luibheanna agus torthaí. (Rinne mé an rogha ceart buíochas le Dia, ach tá an tae á ídiú go tréan ó shin!)
Chuaigh mo mhac a bhealach féin ansin, agus chuaigh mise ag fánaíocht
tríd na sráideanna. Bhí scata siopaí milseáin ann, brioscaí agus
milseáin uaisle acu ar fad ina gcairn arda. Agus bloic mór seacláide -
ach ní raibh fonn orm seacláid a iompar san teas. Chaith mé seal ag
fánaíocht thart ag iarraidh m'intinn a dhéanamh suas. Faoi dheireadh
cheannaigh mé roinnt ológa seacláide - milseáin le dromchla crua agus
seacláid bog laistigh. (Ní riabh saol fata i mbéal muice in ndán don
méid a cheannaigh mé díobh!)
An gnó déanta rinne muid rud beag féachaint thart. Thaitin Ardeaglais Saint Nazaire liom - an obair cloiche ach go háirithe. Tá costas ar an caisleáin agus an balla laistigh, mar sin níor bhac muid leo. Ach níl costas ar bith ar shiúl ar na ballaí lasmuigh agus tá siad spéisiúil.
Bhí sé feicthe againn ar an gcéad lá go raibh sé chomh maith againn ár proinn a chaitheamh san Cité, mar go raibh na bialanna sa bhaile féin (ar chaighdeán fiúntach) chomh costasach céanna. Bhí fonn mhór orm Cassoulet a thriail, mar sin do lorg mé áit go raibh sin mar chuid den "formule" (béile trí chúrsa ar phraghas réasúnta - €24 sílim) acu. Bhí sailéad agam mar réamhchúrsa, ansin babhla mór de Cassoulet - cineál stobhach de pónairí bána, feoil lachain (ar an gcnámh), ispíní spíosracha agus muiceoil. Bhí sé thar a bheith blasta - agus bhí mé sách go maith tar éis an béile! Sílim gurbh cáis agus mil a bhí mar mhilseog agam.
An maidin dar gcionn thug muid aghaidh arís ar an aerfort - tá bus ann ón Cité. Agus b'shin sin. Ar ais san gnáth saoil oibre - agus é ina shíorbháisteach geal leis ó d'fhill muid!
An maidin dar gcionn thug muid aghaidh arís ar an aerfort - tá bus ann ón Cité. Agus b'shin sin. Ar ais san gnáth saoil oibre - agus é ina shíorbháisteach geal leis ó d'fhill muid!
Aguisín: Tá finscéal deas dinnseanchais ag baint le hainm Carcassonne. Tá leagan deas anseo i bhFraincis. Ba, de réir an scéil, baintreach an prionsa Saraistíneach nuair a bhí an baile faoi léigear ag an Impire Cathal Mór. Mhair an léigear i bhfad ach níl ghéill Carcas. Faoi dheireadh ní raibh fágtha de bhia sa bhaile ach muc agus dornán gráin. Thug sí an gráin don muc ach chaith thar an balla é. Scoilt an muc. Nuair a chonaic na Franc sin, tháinig ísle brí orthu - muca fós á chothú le gráin sa bhaile! thosaigh siad ag imeacht. D'ordaigh Carcas na stoic a shéideadh do idirghabháil - chuala na Franc sin is scairt "Carcas sonne" (Tá Carcas ag glaoch).
Bhí Cathal Mór tógtha lena clisteacht is crógacht agus thug uirthi pósadh le duine dá uaisle. Deirtear gurbh í is sinsir don Clann Trencavel a bhí i réim ar feadh i bhfad san Languedoc.
