Le linn scoil cheoil an Earraigh tháinig fear óg dathúil amach as Tí Mhurchú agus mise ar tí dul isteach. Bhí fhios agam go raibh aithne agam ar, ach ní raibh fhios agam cén fáth. Ansin chonaic mé gur i gcomhluadar Pádraig Ó hÉalaí a bhí sé (agus a léacht seisean ar seanfhocail díreach cloiste agam) agus thuig mé gur réalta Arracht a bhí romham. Dúirt leis go raibh mé ag súil go mór an scannán a fheiceáil san Lighthouse, agus bhí.
Is pigneacha beaga atá ar fáil do na scannáin seo, ach tá scríbhneoirí agus cliar tar éis láidreacht a dhéanamh as sin. Ó hÉalaí go háirithe, a rinne troscadh fhada chun a cholainn a bheith in oiriúint do ról an teifigh ar a sheachaint ar oileán de bharr ainghníomhartha duine eile.
B'é an téama is láidre domsa síos tríd an scannán ná an ghrá agus an caoine as ar fáisceadh Colmán Searcaigh, a chúram dá chlann agus dá phobal in aimsir uafáis.
Is as radharc atá mórchuid de foréigean agus uafás an scannáin agus is amhlaidh is éifeachtaí mar sin é.
Tugann Dara Devaney ana thaispeáintas freisin, brúidiúil leithliseach fiáin.
Agus Saise Ní Choinn mar an gcailín óg a athmhúsclaíonn caoine Choilm agus a thagann idir é agus éadóchas marfach.
Léargas ar an duine i ladhar casúir an uafáis.
Ní rud é tharla dóibh atá ann mar a deir Colmán sa scannán, ach rud a rinneadh orthu.
Ana scannán. Faoi seo, murach an saol a bheith as riocht, bheadh sé feicthe sna pictiúrlanna. Beidh arís ann. Má bhíonn deis agat, tapaigh é.
