Tá an dara agus tríú imleabhar de "Eolaíocht an Teascdomhain" léite anois agam. Droim ar ais, mar gurbh sin an slí a fuair mé sa leabharlann iad, agus níor éirigh liom fós teacht ar imleabhar 1. Bíonn scéal faoi na draoithe agus an Cruinndomhain a chruthaigh siad mar chnámh droma ag na leabhair. Baineann na húdair eile feidhm as na scéalta sin chun an eolaíocht mar a thuigtear dóibh é a léiriú. Mar a bheadh sraith fonótaí.
An rud a thuigim anois faoin eolaíocht ná go bhfuil an eolaíocht níos casta fós ná mar a thuig mé! Gan amhras, mar innealtóir tuigim go maith go bhfuil tairbhe i samhail simplithe den fhírinne eolaíochta chun teicneolaíocht a chur i gcrích - gur féidir neamhaird a dhéanamh ar nithe áirithe gan bhaol. (Ach is mithid bheith ar an eolas go bhfuil rudaí fágtha as an áireamh!)
Pé scéal é, tá an coincheap is cuanna a léiríonn cúis an difear idir an chine daonna agus an chuid eile de ríocht na nAinmhithe sna leabahir: go bhfuil "seach-tleacht" (extelligence) againn, fios a scaiptear ó dhuine go duine agus ó ghlúin go glúin. Agus gurbh scéalta an modh ian scaiptear an t-eolas seo: gurbh "Pan Narrans", ápa inste scéalta muid.
Tá ciall leis an dearcadh sin, agus is cinnte go bhfuil scéalta, meafair agus samhail thar a bheith tábhachtach san eolaíocht agus san innealtóireacht chun dul i ngleic le rudaí atá idir chasta agus teibí. Tá sé tábhachtach freisin tuiscint gurbh amhlaidh atá. Coincheap úsáideach - scéal maith!
(Tá na scéalta sna leabhair iad féin glic agus taitneamhach sa bhreis ar an faill a chuireann siad ar fáil coincheapa a mhíniú)
