Inniu agus amárach, san Eoraip Caitliceach, beidh an carnabhail faoi lán seoil.
Babhta mhór drabhláis agus ragairne, a fágáil slán ag an fheoil agus an macnas, ar feadh daichead lá an Quadragesima, an Charghas.
Mo-chean do theacht, a scadáin;
druid liom a dhailtín uasail,
do chéad beatha 's do shláinte,
do thuillis fáilte uaimse
...
A scadáin shéimhe shúgaigh,
a chinn chumhdaigh an Charghais,
a mhic ghrádhaigh mo charad,
liom is fada go dtángais
...
I dtús an Charghais chéasta,
a fhir le ndéantar comhól,
ortsa, go teacht na Cásca,
is mór mo ghrása 's is rómhór
Is beag de spleodar an Charnabhail ná de ghéire an Charghas atá in Éirinn na linne seo.
Pé scéal é, tá sé de nós agamsa mo chrannóg gaoitearachta anseo, agus an t-idirlíon i gcoitinne a thréigean le linn an Charghais.
Ar mhaithe le ciúnas intinne agus anama!
Feicfidh mé tar éis na Cásca sibh!
Scríobh an Pápa nóta gairid don Charghas - tráth troscadh, urnaí agus déirce.
Ar déirce agus féin bhronnadh a dhírigh sé i mbliana.
Gheobhaidh sibh an dán iomlán faoin Scadán san Duanaire
