Tá "An Branar gan Cur" le Breandán Ó Doibhlin díreach críochnaithe agam. Tá foclóir leathan ag an Doibhlinneach, rud a fhágann go bhfuil stró neamhghnách ag baint le saothar dá chuid a léamh, agus thóg sé i bhfad orm bheith ar mo chompord leis an leabhar.
Tá an úrscéal spéisiúil seo suite i traein ó Bhaile Átha Cliath go Doire. Tá an laoch ar a shlí ó thuaidh, abhaile ar chuairt. Ag tús an scéil tá an cuma ar an scéal go bhfuil cinneadh déanta aige conas an chuid eile dá shaol a chaitheamh - dul le sagartacht. Sruth smaointe, agus an aistear traenach mar fráma dóibh, atá san úrscéal. Cíorann sé a shaol agus a chuid caidrimh le daoine eile - agus imíonn a chinnteacht le fána.
Tá léargas ar saol an fhir cúise, an léachtóir ollscoile, aos gnó Bhaile Átha Cliath, agus na ciorcail eile a thagann sé i dteagmháil leo san scéal. Léargas freisin ar féiniúlacht an náisiúnaí tuaisceartach, agus an neamhaird agus col a bhraitheann pobal an deiscirt leo.
Tríd is tríd, sílim gurbh fiú an tairbhe an trioblóid a chuir foclóir leathan Uí Dhoibhlinn orm! Is dócha freisin go mbeadh a leathbhreac de leabhair i mBéarla nó i nGearmáinis léite níos sciobtha agam - agus gurbh ormsa seachas ar siúd an locht. Easpa taithí ar an saghas seo litríochta.
An Branar Gan Cur.
Breandán Ó Doibhlin.
Sáirséal – Ó Marcaigh 1984
ISBN 086289025
Mar a deir sé ar an gcanna!
Nod libh: Tá tráchtanna múchta mar go raibh mé cráite ag tairiscintí airgid agus asarlaíochta i nGoogle Gaeilge. Tá fáilte roimh comhfhreagras áfach ag aonghusoh ag gmail ponc com.
