Bhí mé i láthair agus Alex Hijmans faoi agallamh ag Micheál Cronin mar chuid de Féile IMRAM agus cheannaigh mé an leabhar ar an oíche. Chuala mé á phlé ag Réaltán agus daoine eile ar chlár Aon Scéal ar Raidió na Life, agus go deimhin bhí Alex é féin faoi agallamh arís ag Róisín Adams.
Bhí sé ráite ag Alex féin nach raibh aon ghean aige ar Eoin, pearsa lárnach an scéil. Fear a bhfuil 'máistreacht i gcearta daonna' aige, mura mhiste leat. Tagtha chun na Brasaíle chun buille a bhuaileadh ar son cearta na mbundúchasach atá sé, dar leis féin. Nó an ag teitheadh ó caidreamh a d'éiligh níos mó ná a theastaigh uaidh géilleadh atá sé?
Ainneoin an scolaíocht atá air, duine mí aibí é Eoin. Is beag réamh obair atá déanta aige, agus gan an Phortaingéilis sealbhaithe ró mhaith aige fiú. I ngrá lena aisling féin den bundúchasach uasal i dtiúin leis an dufair atá sé.
Luaigh Réaltán nach bhfuil mórán doimhneacht i gcuid den na carachtar eile. Is fíor sin, dar liom. Dáiríre an t-aon phearsa a fhaigheann muid léargas air ná Chico, fear atá i bhfeighil Brú do lucht surfála ar phlandáil crann cáco a bhí ag a mhuintir le cúpla glúin, ach atá san áireamh sa réimse atá geallta ag an rialtas do threibh bundúchasaigh. Geallta, ach gan faic déanta.
Tá cuid den talamh tógtha le lámh láidir ag an treibh, agus gabhann Eoin ina measc. Glactar leis, is bíonn sé in aontíos le deirfiúr duine de lucht ceannais na treibhe.
Gabhann sé le fána, gan mórán machnaimh ar an ábhar, ainneoin comhráití fhada le Chico.
Tá sé cuí measaim gur thug Alex an scéal go buaic foréigneach a fhágann Eoin idir dhá thine Bhealtaine. É ann de thoradh a ghníomhartha éidreoracha féin.
Tagann deireadh tobann leis an scéal, é fágtha faoin léitheoir teacht ar a réiteach féin. Modh éifeachtach measaim.
Cuireann Eoin míchompord orm. Aithním roinnt dá thréithe ionam féin, seachrán, ag maireachtáil ó lá go lá.
Tá an chaoi a chaitheann sé le mná míthaitneamhach, leithleasach. Ach inchreidte, measaim.
Tá lón machnaimh is dris coinsiasa san úrscéal.
