Tá roinnt tagairtí feicthe agam thall agus abhus do Flannery O'Connor mar scríbhneoir chaitliceach Meiriceánach. Níl mé baileach cinnte cad is "scríbhneoir chaitliceach", ach bhí mé fiosrach. Mar sin, nuair a chonaic mé cnuasach dá gearrscéalta sa leabharlann, chroch mé liom é.
Tá tionchar láidir Críostaí ar cuid mhaith de na pearsan sna scéalta - ach is Críostaíocht duairc an réamhchinniúint atá i gceist - Críostaíocht Chrios an Bhíobla, agus na Baistigh. Ana chuid dá laochra, síolraíonn siad as aicme na bhfeirmeoirí beaga; daoine a thuigeann áit mheasartha a bheith acu i gcéimlathas soiléir. Iad os cionn na niggers agus an "dríodar gheal", ach iad fós spléach orthu. Go minic, tá a maoin ídithe, ach iad fós uaibhreach de bharr an chéim a chreideann siad a bheith ag dul dóibh, céim atá bronnta ag Dia orthu.
Eascraíonn teannas agus brú as sin, agus is as sin atá na scéalta fite go healaíonta.
Chonaic mé cuir síos ar an stíl ó shin mar "Gotach Deisceartach"; sílim go bhfeileann sé sin. Bhí an ciníochas neamh-leithscéalach, instinneach fiú, an aisteach domhsa.
Domhain nua oscailte dom ag na scéalta; ar intinn agam breis dá saothar a léamh.
Mar a deir sé ar an gcanna!
Nod libh: Tá tráchtanna múchta mar go raibh mé cráite ag tairiscintí airgid agus asarlaíochta i nGoogle Gaeilge. Tá fáilte roimh comhfhreagras áfach ag aonghusoh ag gmail ponc com.
