 |
| Peadar Ó Riada Íomhá le caoinchead Imbolc agus a ghrianghrafadóirí |
Bhí beagán mí-ádh ar Bhernice agus Tomás mar gur tharla mí-thapa do bheirt do na haíonna a bhí ceaptha labhairt ag Imbolc i mbliana agus bhí orthu tarraingt siar ag geal leis an nóiméad deiridh. D'fhág sin bearna suntasach san clár don lae, agus práinn le duine a aimsiú lena líonadh. Do dhuine i Múscraí, bheadh Peadar Ó Riada, ceoltóir agus saoi, i lár aigne i gcás mar é. Agus ainneoin é agus an cór a bheith gafa le Scoil Cheoil an Earraigh níor loic sé orthu. Mar is dul dó, ní raibh prapa ná sleamhnán ar bith de dhíth ar dá chuid cainte. Labhair sé ar an saol faoi láthair faoi mar a fheictear dó féin é. Feictear dó go bhfuil an deighilt idir an ghnáth duine agus an nádúr thart air éirithe ina chlais bhaolach. Go bhfuil eolas a bhíodh ag ár sinsir agus a chuidigh leo ceilte orainn dá bharr. Is deacair argóint le sin. Cinnte mar chathróir mé fhéin is le súil an coimhthígh a fhéachaim ar an dúlra agus cé go bhfuil dúil agam ina áilleacht, is tearc m'eolas air. Bheinn i sáinn dá mbeadh orm maireachtáil lasmuigh den saol uirbeach atáim cleachtaidh air.
Bhí smaoineamh spéisiúil eile a roinn sé orainn; gurbh amhlaidh go bhfuil sé baolach do phobal nuair atá gach duine sách - go dteipeann ar an bpobal, go n-iompaíonn daoine ar a chéile. D'inis sé dúinn faoi thurgnamh a rinne sé le pobal lucha, ag coimeád beatha agus spás leo - ach gur theip ar an bpobal ian ainneoin sin, gur throid siad agus gur éirigh siad as a bheith ag seachadadh beatha, go dtí nár fágadh ach an t-aon ainmhí amháin a scaoil sé saor le teann trua dó. (Nílim féin iomlán cinnte faoin turgnamh - tharlódh baint a bheith ag ciorrú coil agus réimse ró chúng géinte leis an teip. Mar sin féin ...)
Pé ar bith é, tá sé go láidir den tuairim go bhfuil muid ar bhruach géarchéim a d'fheadfadh bheith ina thubaiste má chliseann go tobann ar an gcóras reatha airgeadais. Sa chás sin beidh sé de bhuntáiste againn sna tír seo go bhfuil sé sách éasca beatha a fhás - ach go bhfuil saineolas áitithe de dhíth chuige sin. Bhí lón machnaimh ann cinnte. Ach ó mo thaobh féin de beidh faoiseamh orm mura dtagann tuar faoina thairngreacht.
Bhí smaoineamh spéisiúil eile a roinn sé orainn; gurbh amhlaidh go bhfuil sé baolach do phobal nuair atá gach duine sách - go dteipeann ar an bpobal, go n-iompaíonn daoine ar a chéile. D'inis sé dúinn faoi thurgnamh a rinne sé le pobal lucha, ag coimeád beatha agus spás leo - ach gur theip ar an bpobal ian ainneoin sin, gur throid siad agus gur éirigh siad as a bheith ag seachadadh beatha, go dtí nár fágadh ach an t-aon ainmhí amháin a scaoil sé saor le teann trua dó. (Nílim féin iomlán cinnte faoin turgnamh - tharlódh baint a bheith ag ciorrú coil agus réimse ró chúng géinte leis an teip. Mar sin féin ...)
Pé ar bith é, tá sé go láidir den tuairim go bhfuil muid ar bhruach géarchéim a d'fheadfadh bheith ina thubaiste má chliseann go tobann ar an gcóras reatha airgeadais. Sa chás sin beidh sé de bhuntáiste againn sna tír seo go bhfuil sé sách éasca beatha a fhás - ach go bhfuil saineolas áitithe de dhíth chuige sin. Bhí lón machnaimh ann cinnte. Ach ó mo thaobh féin de beidh faoiseamh orm mura dtagann tuar faoina thairngreacht.
