Is sa Languedoc a bhí muid, ceantar atá ainmnithe as an dteanga. Na Langues d'Oc, i codarsnacht leis na Langues d'Oïl as ar eascair Fraincis na Ríthe. Ba ghné den eile den streachailt a bhí an sin, sa bhreis ar chúrsaí creidimh. (Tá léarscáil deas anseo) Ní dóigh liom gur chuala muid Ocsatáinis á labhairt, ach thug mé faoi deara go raibh fógraí dhá theangacha ann ag na bailte agus sna stáisiún traenach. Agus thug mé faoi deara an inscríbhinn thuas ar thollán i gClais Galamus. Is dócha mar sin go raibh an teanga sách láidir san 19ú aois.
Ansin agus mé ag fánaíocht thart ar Charcassonne chonaic mé scata gasúir agus máithreacha óga ag teacht amach as geata áirithe san Cité. Ar chúis éigin mheabhraigh siad Gaelscoil dom - agus féach, Calandreta - scoil Ocsatáinise - a bhí ann!
Go raibh rath orthu!
