Nod ó Iarla a chuir sa tóir ar an úrscéal seo le Diarmuid Ó Suilleabháin mé.
Fuair mé i leabharlann Mullach Íde é. Sna seascaidí a scríobhadh é. Níl aon cheist ach gur máistir ar a cheird agus ar a theanga an Súilleabhánach. Mar sin féin, bhí mé ag streachailt leis an leabhar. Go bunúsach ní raibh bá agam le, ná spéis agam i, príomh phearsa an leabhar. Louis Stein: mac léinn drabhlásach drúisiúil den uas mheán aicme. Mhothaigh mé go raibh sé ró féin lárnaithe, agus go deimhin ag cuir an dallamullóg air féin.
B'fhéidir, dá mbeadh an úrscéal léite agam agus mé sna fichidí, go mbeadh tuiscint agam dó. Ach anois is súil athair- a bhfuil beirt mhac ar an ollscoil- atá agam ar á chás. Agus níl suáilce na foighne ró láidir ionam.
Cé go raibh dua ag baint leis an leabhar seo dom, tá fonn orm breis le Diarmuid Ó Suilleabháin a léamh- údar atáim nach mór iomlán aineolach air.
Bhí an reacaireachta cumhachtach, inchreidte. Friotal shaibhir, oiriúnach do mheon na pearsain - agus carachtair láidir inchreidte, na pearsain tánaisteacha léirithe go láidir freisin.
Úr-sceal i bhfad ón ársaíocht gaelach ar an bportach. Saol mic léinn cathrach.
Blas a ré air, ach gan é bheith as dáta.
