Schall und Rauch

Nuair a bhog mé go Beirlín i dtosach bhinn ag freastal ró mhinic ar na tithe tábhairne "Éireannacha" — bhíodh ceol cúpla uair sa tseachtain iontu. Roimhe sin, ní raibh mé chomh gafa sin le ceol traidisiúnta ach mheall cumha an imircigh mé chuige. Bhíodh mé ag ól (barraíocht) Guinness. An uair úd - agus go ceann i bhfad ina dhiaidh - bhí cead caite tobac sna tithe tábhairne agus bhíodh an aer tiubh le deatach. D'fhéadfaí na balcaisí bréana a chaitheamh sa chúinne tar éis filleadh abhaile i gcorp na hoíche. Ach faraor tá féasóg mar atá orm an mhaith ag coinneáil boladh. Ba seacht mheasa póit an ró ól de dheasca boladh an deataigh fuaraithe faoi mo pholláirí!

Is mór idir na haimsiribh. 

Aréir, i ndiaidh an cheoldráma a mheall go Sligeach sin, d'fhuadaigh Fionn muid chuig tábhairne McLynn - is geal le sos malairt oibre, agus bhí fonn seinm air. Tábhairne sách beag, slua mór ceoltóirí bailithe, agus ceol traidisiúnta iontach á sheinm. Tráth dá raibh, bheadh ceo na dtoitíní tiubh ina leithéid d'áit. 

Ní ólaim Guinness, ná barraíocht, ach go hainnimh. Dhá bhuidéal de leann an Choinigear a bhí agam. B'fhearrde a mblas gan mo scornach a bheith faoi ionsaí deataigh dara láimhe. 

Tá corr rud fiúntach i gcuntas Fianna Fáil!

(Aguisín - nuair a bhí ancairí an tseisiúin ag iarraidh clabhsúr a chur leis an seisiún oifigiúil, thosaigh siad ar Amhrán na bhFiann ar na feadóga móra! Diaidh ar ndiaidh seas an mbeagán a bhí ina suí, agus chan a raibh i láthair an leathrann deiridh!) 

Béarlagair grá tuismitheora.

Tá alt meabhrach ag Siún Ní Dhuinn ina sraith ar Seachtain na seachtaine. Tá sise agus a páirtí ag tús aistir a bhfuil ceann scríbe sroichte faoi seo agamsa. Tá deireadh an ál s'againne i bhfochair cúpla seachtaine de ocht mbliana déag a shlánú. Ní raibh aon cheist ann domsa ach oiread gur Gaeilge labhródh mé le mo chlann. Ainneoin gur i mBeirlín a saolaíodh an dís is sine, agus gan an t-idirlíon guna iliomad áiseanna ach ina thús.

Maith go leor, tógadh le Gaeilge mise murab ionann agus Siún. Ach ní le Gaeilge a tógadh mo mháthair, cé gurbh oidí scoile a tuismitheoirí agus í féin ó thaobh oiliúna de, agus Gaeilge acu. 

Ach maidir le teanga an ghrá, léiriú ceana agus muirniú, is dóigh liom féin go gcumann gach teaghlach a mbéarlagair féin, ag tarraingt as rannta, leabhair agus meáin eile. 

Ba nós liom féin leanbh gortaithe a bhréagadh leis an rann 

Ruairí Rón 

Bhris sé a shrón 

Óga córa 

Deora móra

Nath a bhíodh ag m'athair agus agam féin do screadadh buile tachráin

Muc á mharú 

Muc á mharú 

Bagún don dinnéar amárach! 

Ar ndóigh tí s'againne bhí Gearmáinis freisin agus meascán den dá theanga agus an dá saíocht nádúrtha go maith i mbéarlagair an teaghlaigh. 

Ní dóigh liom, dá réir, gur gá do lánúin ar bith bheith ró bhuartha faoi leaganacha cruinn ceart dá leithéid. Aimseoidh na mothúcháin an friotal cuí iad féin! 

Guím gach rath ar Shiún agus Cathal agus Fódhla ar a n-aistir. Beidh a conair féin le haimsiú acu, ach is fiú an tairbhe an trioblóid agus ag deireadh an lae, tá formhór leanaí na cruinne ilteangach. Agus is nua sin.