Ach ní hé sin an scéal iomlán. Ag deiridh gach Aifreann, deirtear na focail thuas sa Laidin - níor tháinig siad slán sa ghnáth aistriú, faraor. "Imígí, tá sibh seolta" is brí leo - seolta chun an bronntanas luachmhar a thug Críost dúinn a thairiscint dár gcomharsan.
Thug an sagart inniu aitheasc fiúntach. Ag leagann béim ar an bhfíric seo, gur linn ar fad misean a dhéanamh. Ach bhí nath eile fite ina chuid cainte
Nemo dabet quod non habetNí thig leat an rud nach bhfuil agat a bhronnadh ar dhuine eile. Ní mór an creidimh a thuiscint chun í a roinnt. Staidéir, cíoradh agus scagadh a dhéanamh uirthi.
Agus, gan amhras, na focail a leagtar ar Naomh Proinsias a mheabhrú - Craol an soiscéal de shíor - i bhfocail nuair is gá. i. Is treise gníomh ná briathar.
Más duine creidmheach thú, bheadh sé mínádúrtha ar fad gan a bheith ag iarraidh an péarla luachmhar seo a roinnt le daoine eile. Mar sin, ní feidir geilleadh don tuairim gur rud pearsanta amháin an creideamh. Ach fós, is mithid meas a léiriú ar dhaoine eile. Níl ciall ar bith le bheith ag iarraidh creideamh - a bhronntar ag Dia - a bhrú ar dhaoine. Ach níl ciall ach chomh beag a bheith ag folú do chreideamh fhéin.
Aguisín - feicim anois nach bhfuil sé soiléir cad iad mo smaointe, agus cad é an méid a dúirt an sagart. Don gcuid is mó is mo smaointe atá thuas. Tá an mhír seo im cheann le tamaill, ach spreag an aitheasc mé lena chuid i bhfocail.
1 Tá cuid de Gaelscrínte i gCéin foilsithe anseo, agus plé ann orthu.
