Tá dhá litir san Irish Times, agus alt tuairimíochta, inniu maidir leis na nithe éagsúla atá ráite ag
Angela Merkel le déanaí maidir leis an ngéarchéim airgeadais i dtíortha an euro.
Aontaím leo: fágann an iarracht peacaí ár Rialtas agus sochaí a leagan ar dhaoine eile drochbhlas i mo bhéil. Táimid freagrach as ár dán féin mar thír. Cinnte, ní carthanacht a bhí i gceist leis na deontais Eorpacha, agus bhí spéis ag tionscail na Gearmáine i feabhsú ár mbóithre; murach sin caolseans go gcaithfí airgead an cáiníocóra Ghearmánaigh orthu. Mar sin féin is mó leas a bhaineamar abhus astu. Ní bhfuair muid an leas is fearr; ach ní de dheasca na Gearmánaigh atá sin amhlaidh.
Is iomaí leas a rinne ár mballraíocht san Eoraip dúinn; aimhleas freisin cinnte - i gcás na n-iascairí ach go háirithe. Ach is é ár Rialtas fhéin a chaith go dona leo san Margadh a rinneadh, i 1973 agus ó shin. Bíonn glacadh agus géilleadh i gceist le haon mhargadh, agus is iomaí dea-rud a tháinig de bharr dlíthe na hEorpa; pá comhionann do mhná, chun gan ach sampla amháin a lua.
Is breá leis na boic móra abhus an chreidiúint a ghlacadh as aon ní a thaitníonn leis an bpobal, agus an milleáin a leagan ar "an Eoraip" nuair atá an pobal míshásta.
Bhain muid an-tairbhe as an Euro agus an Aontas, agus bainfidh fós.
Mar a deir sé ar an gcanna!
Nod libh: Tá tráchtanna múchta mar go raibh mé cráite ag tairiscintí airgid agus asarlaíochta i nGoogle Gaeilge. Tá fáilte roimh comhfhreagras áfach ag aonghusoh ag gmail ponc com.
