Sioctha

Atá Éireann faoi láthair.

Bhí cith sneachta i mBaile Átha Cliath inne, agus b'shin sin. Theip ormsa teacht abhaile aréir! Ba é an eolas deireanach a fuair mé agus mé ag fágáil na hoifige ná go raibh seirbhísí Bus Éireann fós ag feidhmiú, ach le moill. Bhí súil agam an seirbhís 133 a fháil as Bré.

Ach bhí na cosáin sa bhaile uafásach sleamhain. Shúil mé go cúramach go lár an bhaile. Bhí gluaisteáin ag sciorradh agus ag sleamhnú ar an bpríomhshráid a bhfuil fána ann. Sheas mé thart ar uair a' chloig sa bhfuacht (gach uair a thagann an bus). Faoi dheireadh d'iarr mé ar mo bhean an scéal a fhiosrú arís. (Bhí an seirbhís eolais teileafóin iata, dar ndóigh!). Agus fuair sí amach go raibh na busanna ag seachaint Bhré!

....

Ní raibh de rogha agam ach tearmann a lorg le teaghlach ar ár n-aithne i mBré. Chuas ar obair ar maidin, ach d'fhill mé abhaile tráthnóna go luath. An uair seo thóg mé an bus ó lár na cathrach, áit a bhfuil na cosáin - agus fiú na bóithre - sleamhain go maith fós.

Cloisim anois go bhfuil an Arm réidh le dul sa Bhearna baoil, agus ní raibh d'ábhar ar an raidió an lá ar fad ach an easpa salainn agus grin atá sa tír.

Ní hé gur thit ar oiread sin sneachta, agus chomh fada agus a bhaineann sé leis na cosáin, dá mbeadh cúig nóiméad caite ag daoine ag glanadh a gcuid féin inné tar éis don sneachta titim sular rinneadh oighear de faoi chosa na ndaoine, ní bheadh na cosáin leath chomh olc. Ach is beag duine a rinne sin. Rinne mise roinnt inniu agus mé sa bhaile, ach tá sé pacáilte go maith anois agus ba mhór an saothair a chuir sé orm!

Agus sin mo racht go n-uige seo....