Scéal nach scríobhfar anois, ó tharla gan arm na Breataine a bheith sásta Annraoi óg Windsor a chuir anall. Ní bheidh Annraoi ag scairteadh, mar a rinne Annraoi V; "Sa bhearna baoil linn, uair amháin eile, a chairde dílis liom". Bhí fir na bpúicíní dubha réidh le féachaint chuige nach bhfillfeadh sé, ná scata dá chomrádaithe, as an mbearna chéanna.
Caithfidh mé a rá nach mbeinn fhéin sásta mo mhac ná mo garmhac a sheoladh sall. Ach tá mianach eile i gclann Windsor, iad uilig tógtha le dualgas mar chéad cloch ar a bPaidrín. Ach sí a mháthair mór an duine deiridh a d'fhoghlaim an cheacht i gceart, feictear dom.
Tá trua agam do theaghlach ríoga Sasana, agus go hairithe don glúin is óige.
Scrios saol an teaghlaigh Ríoga, agus go hairithe an síor iniúchadh poiblí, saol a máthair. Ní thig leo scaoileadh leo féin agus gnáth tuaiplisí na hóige a chuir díofa.
Má ólann siad braon thar an tart, beidh sé an chéad leathanach an Sun an lá dar gcionn.
Agus caol seans go mbeadh a rogha páirtí don saol acu.
Fiú nuair a théann siad le ceann den beagán gairm bheatha atá oscailte dóibh, bíonn srianta orthu.
Baineann an rud ar fad le ré eile; ré nuair a shocraigh do bhreith do chinniúint, do ghairm, do chreidimh.
Tá sé in am ag na Breatnaigh réabhlóid eile a bheith acu, agus clann Windsor a shaoradh ón daoirse!
Mar a deir sé ar an gcanna!
Nod libh: Tá tráchtanna múchta mar go raibh mé cráite ag tairiscintí airgid agus asarlaíochta i nGoogle Gaeilge. Tá fáilte roimh comhfhreagras áfach ag aonghusoh ag gmail ponc com.
