Eolaíocht agus amhras

Bhíomar ag plé dramhaíl núicléach thall sa gharraí.

Táimse míshuaimhneach faoin gceist áirithe sin; ach n'fheadar an bhfuil mé ceart.

Pléann innealtóirí agus eolaithe priacail eachtraí i dtéarmaí dóchúlachta agus iarmhairtí.

Cé go bhfuil dóchúlacht fadhbanna de bharr sileadh nimhe ó ionad stórála dramhaíl núicléach íseal - nó sin a maitear, pé scéal é, cuireann na hiarmhairtí a d'fheadfadh bheith air sceon ormsa, i measc a lán daoine eile.

Mar an gcéanna leis an t-imní a chothaíonn tubaiste eitleáin ionann, ainneoin an dóchúlacht go mbeadh muid féin buailte de bharr tubaiste mar sin a bheith i bhfad níos ísle ná an baol gach uair a théann muid sa charr, nó amach ag siúl cois bhóthair.

Tagann samhlaíocht isteach sa scéal. Bíonn an rud mór, scáfar tarraingteach don samhlaíocht; agus déantar neamhaird de chaint stuama, meáite, tomhaiste, teibí lucht léinn. Tarlaíonn na mórthubaistí, agus cailltear muinín an phobail i bhfriotail theibí an "uafáis nach dtarlóidh ach uair gach míle bliain".

Ainneoin gurbh innealtóir mé, nílimse saor ar an t-imní is an amhras sin ach oiread...