Maidhc File

Bhí fhios agam go raibh an File mar ainm ar mhac Pheig Sayers, Micheál Ó Gaoithín. Gurb é a scríobh síos óna reacaireacht a saol agus a scéalta. Bhí mé dall áfach ar filíocht leis a bheith i gcló. Go dtí gur chuala Séamus Barra ar an saol ó dheas ar na mallaibh, ag léamh dán dá chuid as a chnuasach Coinnle Corra. Spreag sé m'fhiosracht agus chuir mé fios ar ón leabharlann.

Bhí sé ceart agam éisteacht níos cúraimí le Séamus Barra! Dúirt sé go raibh a chuid filíochta duairc. Tá. Cumha, coimhthís, caoineadh. Fiú nuair a scaoiltear grá isteach is grá éagmaise atá ann.

Tá máistreacht ar teanga agus mothúcháin aige, agus ní filíocht pobail atá anseo mar a shíl mé - neafaiseach, éadrom ócáidiúil.

Cinnte tá caoineadh ar dhaoine ar leith ann, agus cumha d'áiteanna ar leith mar a thuigfeá i gcás duine a raibh air an baile a thréigeann (ach a raibh radharc fós aige ar an oileán óna bhaile nua).

Ach i ndáiríre is dánta uilíocha atá iontu, fuinte go maith. Téama a fánaí is atá an saol go smior iontu.

Is ina dhiaidh sin a léigh mé a bheatha ar Ainm agus is léir gur duine thar a bheith spéisiúil, léannta a bhí ann. Deirtear san insint sin go mbaineann sé leis na meánaoiseanna ar shlí, go raibh sé tógtha le Decameron Boccaccio.

Memento Mori.

Táim sásta gur léigh mé na dánta, ainneoin an duairceas. Ach ní uaidh a bheidh mé ag lorg sólás!

Cois Séine dom

Agus mé ag obair i bPáras ar na mallaibh, rinne mé roinnt spaisteoireachta i lár na cathrach a bhí gar go maith don áit a raibh lóistín agam. Tá bruacha an Séin nach mór iomlán saor ó feithiclí i lár na cathrach. De hAoine tar éis na hoibre a chuaigh mé ann an chéad uair, ag fánaíocht ar mo shuaimhneas fán abhann. Bhí go leor daoine ar na bruacha, ag suí is ag ól fíona nó ag ithe, ag spaisteoireacht ar mo nós féin nó ag baint sult as na báid a raibh proinntithe iontu. Ceantar daonna pléisiúrtha. (Murab ionann agus an beagán de siúlán cláir i lár BhÁC áit nach mbainim taitneamh ar bith as de bhrí nach mothaím sábháilte ann. Seans ar ndóigh gur aineolas a d'fhág ar mo shuaimhneas i bPáras mé...)

Shiúl mé ann arís de Satharn i ndiaidh dom cuaird a thabhairt ar an Louvre. Shiúl mé chomh fada le Túr Eiffel (ach níor leag mé cos air sin!) agus bhí mé thart arís ar an Domhnach nuair a d'éist mé Aifreann i Notre Dame.

Thug mé bothanna leabhair faoi deara (ach sheachain mé iad). Bhí inimircigh ón Afraic feiceálach thall is abhus ag díol truflais leis na turasóirí, go háirithe in aice leis an Túr.

Bhraith mé áfach go raibh pobal na cathrach ann freisin, ag ligean a scíth cois abhainn nó i nGairdín an Tuileries. (Faraor bhí geataí agus bacanna le feiceáil ansin agus in áiteanna eile - airdeall roimh ionsaí sceimhle).

Is iontach an áis abhainn le bruacha leathana insiúlta ar thráthnóna breá earraigh, mar a bhí ann is mé ann.

Bhí col agam le Páras ón uair a chaith mé tréimhse ann gan pingin rua ar an mbealach abhaile agus mé i mo mhac léinn. Ach bhí an turas seo taitneamhach. Is mór an difir a níonn sé gan a bheith ag comhaireamh na pinginí nuair atá béile le ceannach. Bhí an beatha saor go maith, margaí maithe le fáil cé go ndearna mé meancóg ag ól caife ar an tsráid in aice le Notre Dame - 4.50€ ar chupán! Bhí dearmad déanta agam go n-éiríonn an caife níos daoire dá fhaid ón cuntair a suíonn tú.