Thóg sé chomh fada ar an leabhar seo teacht chugham ón leabharlann go bhfuil dearmad déanta agam cad é go díreach an moladh a spreag mé chun fios a chur ar Mise agus m'Asal le R.L. Stevenson, aistrithe ag Seán Ó Ruadháin. Alt irise, measaim.
Cuntas ar thuras tríd ceantar sléibhtiúil na Cevennes atá ann, Stevenson agus Asal a cheannaigh sé chun a threalamh a iompar agus na heachtraí a bhain dó agus é seal ag codladh faoin spéir, seal ar lóistín i Mainistir Trappach, seal i dtithe aíochta.
Is léir go raibh taighde déanta aige roimh ré ar stair an cheantair, áit a raibh éirí amach fuilteach ag Protastúnaigh Hugenot i gcoinne cuir faoi chois fuilteach an Rí orthu.
Tá an stair sin mar chúlra dá eachtraí agus é ag foghlaim conas asal a thiomáint!
Níor shíl mé ón méid a bhí léite agam gur duine cráifeach ab ea Stevenson (agus seans nárbh ea) ach is cinnte gur léirigh sé ba do na Protastúnaigh a rinne éirí amach sa cheantar.
Tá an Ghaeilge a chur Ó Ruadháin air saibhir (agus réamhchaighdeánach agus san cló Gaelach), rud a d'fhág ag streachailt mé uaireanta. Formhór na logainmneacha fágadh sa bhunleagan agus i gcló Iodálach Antiqua iad, ach aistríodh roinnt acu. Chur "Lochán" mearbhall orm mar ainm abhainn go dtí gur chaith mé súil ar an léarscáil agus chonaic go raibh an Tarn i gceist.
Bhain mé sult as smaointeoireacht Stevenson mar a nocht sé san insint é, agus an cuir síos éadromchroíoch ar a thaisteal, ainneoin a dheacra is a achrannaí a bhí cuid de. Tá fonn fánaíochta orm ar aon nós, agus ba dheas bheith in ann léamh faoi, ar a laghad.
