Le linn dom bheith i mo thost anseo léigh mé scata leabhair, ina measc úrscéal Alex Hijmans Aiséirí. Úrscéal teacht in inmhe de chineál ann. Laoch an scéil - Rebekka Vogelzang - ábhar ealaíontóra ón Ísiltír a thagann go Gaillimh le forbairt a dhéanamh ar a gairm. Ní go rómhaith a éiríonn léi, agus glacann sí post i gcaifé ar mhaithe le maireachtáil. Caifé le Gaeilge - agus diaidh ar ndiaidh súitear isteach i gcúis na teangain - agus cúis an chaifé - í. Ní fada gur crann taca an chaifé í; ach ní chun sochair a saol féin san.
Scéal iontach, deá scríofa. Is iontach an suíomh d'úrscéal caifé - áit - mar a dúirt Alex agus é faoi agallamh ag Cathal Póirtéir - a mbíonn an ollamh agus an pluiméir ar aon chéim, guaille ar ghuaille. Is léir go ndeachaigh a thréimhse i mbun an Bananaphoblacht chun sochar don úrscéal, ag soláthar ábhar dá shúil géar. An difear idir daoine a bhíonn go rialta i gcaifé, agus "custaiméirí rialta". Freastalaithe agus maorlathaigh. Lucht cúise is drúise. Thuas seal, thíos seal an ghnó bhig. Cuirtear sméar mullaigh ar an úrscéal le scéal grá.
Seo úrscéal a thaitin go mór liom. An t-aon clamhsán atá agam, ní le Alex ná leis an scéal a bhaineann sé. Sílim go raibh an leabhar rud beag daor ag €16. Ach má fuair Alex scair flaithiúil de sin, bheinn sásta!
Aguisín focalbhách: déanann Alex idirdhealú úsáideach idir caifé (Ionad) agus caife (deoch). Idirdhealú fiúntach, dar m'fhocal!
Aguisín eolas: Nod libh go bhfuil eagrán Kindle den leabhar ar fáil. Bhí Michal sásta go maith leis.
