 |
| Ag féachaint siar! |
 |
| Droichead coisithe thar an Agly |
Os rud é go raibh muid gan bagáiste bhí deis againn bheith rud beag níos amhantraí ar tríú lá siúlóide. Mar sin féin bhuail muid bóthar luath go maith - thart ar a leathuair tar éis a hocht. Ar bhóithrín ar feadh seal ansin ag dul ina airde go mall; ach níorbh fhada gur chas muid de agus ar chosán chúng chlochach ag dreapadh in airde, faoi scáth na gcrann don chuid is mó. Anois is arís tháinig muid amach ar phaiste screathan a thug faill féachaint siar an an áit ónár tháinig muid: radharcanna áille. Dhreap muid go 500 m agus suas síos ar feadh tamall ar chosáin sách géar go dtí gur shroich muid abhann an Agly. Bhí muid théis teacht anuas go 290 m ansin. Thrasnaigh muid ar an droichead thall. Bhí orainn dreapadh aníos arís go dtí an bóthar. Thug sin go béal clais an Galamus muid. Bhí muid ceaptha aistriú ón Sentier Cathare anseo agus dul ar chosán níos éasca - an GR36. Ach ní thabharfadh sin tríd an chlais muid. Ós rud é nach raibh muid ag iompar mórán shocraigh muid fanacht ar an gConair.
 |
| Clais Ghalamus |
Tá Díseart sa chlais atá spéisiúil, ach bhí an cuma air go mbeadh orainn siúl ann agus ar ais, mar sin níor bhac muid leis. (Mar a tharlaíonn, bhí breall orainn agus bhí bealach le teacht ar ais an an mbóthar ón dá thaobh) Bhí muid ar an mbóthar ansin ar feadh seal - bóthar a chlóinn go dlúth leis an aill (féach thíos) agus atá crochta roinnt céadta méadar ón mbun. Nílim ceanúil ar airde, agus shiúl mé go faiteach, faichilleach, ag stopadh uair ar bith a tháinig carr an treo! Ach bhí an áit go hálainn ar fad.
 |
| Bóthar chrochta Galamus |
Tar éis rud beag níos mó na ciliméadar d'fhág muid na bóthar agus dhreap ar aicearra thar a bheith géar go dtí Col das Souls ar ghualainn an Pech d'Auroux. Dhreap muid ar aghaidh ansin go dtí barr an Pech geal leis - os cionn 900 m. Is amhlaidh gur obair chrua a bhí san dreapadh seo ar fad agus cé go raibh uisce á iompar againn bhí imní ag teacht orm nach raibh ár ndóthain againn! Thosaigh muid a bheith níos cúramaí leis. Bhí foinse marcáilte ar an léarscáil ar an slí síos ach bhí píosa le dul fós.
 |
| Uisce! |
Bhí an cosán géar ar feadh tamall ag dul síos, clochach agus géar. In áiteanna is ag dreapadh a bhí muid.Thuirling muid cúpla céad méadar go dtí móinéar ársa ag Pla de Brézou. Is ansin a bhuail muid arís leis an GR36. Chuaigh an cosán tríd píosa coille arís ansin agus tháinig muid ar an bhfoinse, buíochas le Dia. Mhúch muid ár dtart le fonn agus líon arís gach ceann de na buidéal a bhí againn ar eagla na heagla. Chonaic muid niút ag snámh san umar ach deirtear gur comhartha sin ar uisce ghlan! Lean muid orainn le fuinneamh breise agus ár tart múchta. Mhúscail sin ocras, ach ní raibh scáil thart chun proinn a chaitheamh faoi. Lena muid orainn ar feadh seal ag lorg áit maith don lón ach ar deireadh shocraigh muid ithe cois bóithrín. Faraor de bharr an teasa bhí cuid den picnic a thug fear an gite dúinn scriosta. Ach ba leor an méid a bhí fágtha lenár ocras a mhaolú. Lean muid orainn ansin ar bhóithrín measartha leathan. Thosaigh muid ag cloisteáil toirní agus nuair a d'fhéach muid siar an bealach a tháinig muid bhí an spéir éirithe dubh thaobh thiar den Pech.
 |
| Pech d'Auroux agus stoirm laistiar! |
Bhí píosa fós le siúl againn mar sin bhí muid ag súil nach rugfaí orainn san anfa. Ach bhí an t-ádh linn. Tar éis thart ar 2 km shroich muid bun an chnoic ar a bhfuil Caisleán Peyrepertuse. Bhí orainn casadh i leataobh ansin agus an chnoc a dhreapadh chomh fada leis an caisleáin. Bhí an cnoc sách géar! Bhí tuirse orainn faoin dtráth seo, agus bhí fúinn Aifreann a éisteacht um a cúig i Duilhac, mar sin níor chaith muid an oiread ama sa chaisleáin. Níor bhac muid leis an cuid "nua" de a tógadh nuair a fuair na Francaigh seilbh ar an áit gur thóg túr ag deireadh staighre ghéar eile ag deireadh amháin den chnoic, faoin Rí Laoiseach Naofa.
 |
| Peyrepertuse |
(Ní raibh fonn orainn dreapadh níos mó!) Síos le fána linn ansin go baile Duilhac. Bhí ár málaí romhainn san
Hostellerie du Vieux Moulin Ba iontach an rud é deannach an bhóthar a ghlanadh dínn sa chith ag éadach úr a chuir orainn! Thug muid aghaidh ansin ar Eaglais Naomh Micheál Ardaingeal, eaglais breá san stíl Rómhánúil. Slua beag a bhí ann don Aifreann seachas muide, ach bhí ceol acu! Cuireann amhránaíocht go mór leis an Aifreann ach is annamh ceol maith san séipéal abhus. Bhí an sagart lán fuinneamh ach monuar is beag a thuig mé dá aitheasc. (Domhnach na Tríonóide a bhí ann an lá dar gcionn, agus is ábhar dúshlánach sin i dteanga ar bith - ach níl agamsa ach bruscar Fraincis na scoile.) Thug mé suntas dó go raibh cineál parlaimint paróiste acu roimh deireadh an Aifrinn, ag plé ceisteanna a bhain leis an bparóiste.
 |
| Peyrepertuse, laistigh. |
Bhí béile an tráthnóna le cuir romhainn san Auberge trasna ón óstán. Arís, bhí an béile socruithe roimh ré. Cáis blasta gabhar mar entrée le sailéad leis agus é téite i cineál pancóg thar a bheith tanaí. Blasta! Ansin (sílim!) gualainn muiceola rósta le glasraí rósta. Raidhse aráin dar ndóigh agus fíon agus uisce. Agus mar mhilseog Panna cotta le sméara dearga.
Mar thoradh ar an dreapadh agus siúil go léir - breis agus 20 km san iomlán, agus b'fhéidir 1 km eile de dhreapadh, bhí muid tuirseach go maith. Mar sin, ainneoin an teasa (agus daoine lasmuigh den fhuinneog) chodail muid!
