 |
| Abhann an Aude, i Quillan, píosa síos ón áit a raibh muid. |
Shroich muid La Forge de Quillan, brú agus ionad spóirt uisce. Bhí babhta raftú bánuisce ordaithe agam. (N'fheadar faoin leagan sin, ach níl leagan níos fearr ag rith liom.) Mar sin, ach ár málaí a bheith curtha san seomra againn, chuaigh muid chomh fada le teach na mbád chun an feistiú cuí a fháil. Chroch an teagascóir beirt eile faoi oiliúint leis, agus thug an cúigear againn aghaidh ar an abhann píosa níos faide suas. Bád mór inséidte a bhí i gceist leis an "rafta". Thug an teagascóir oiliúint ghairid dúinn as Fraincis, ag meabhrú dúinn na horduithe arbh gá éisteacht leo. Bhí beirt againn ag suí ar gach taobh den bád, agus an teagascóir ar cúl. Bhí muid ar craobh-abhainn ciúin i dtosach ach níorbh fhada go raibh muid ar an príomhabhann agus an sruth ag luasghéarú go seasta. Bhí rudaí éasca go maith ag an tús, agus cé gur iompaigh an bád uair amháin, is d'aon ghnó, mar chleachta a rinne muid sin.
Ach chuaigh muid thar corr fánsruth a bhí garbh go leor. Ansin, mar ullmhú don dúshlán a bhí ag teacht stop an teagascóir an bád agus dhreap muid amach ar an mbruach. Bhí muid ceaptha léim ó aill thart ar 4 m, cosa i dtosach isteach san abhann agus ansin snámh go dtí an bhruach eile áit a raibh an teagascóir. Fadhb ar bith do na leaids óga, ach ní maith liomsa airde, agus gan mo spéaclaí ... loic mé! Tháinig mé anuas den aill agus shleamhnaigh isteach san abhann in ionad. Tá mé sách caoch gan mo spéaclaí, agus ní haon snámhaí láidir mé, mar sin bhíos ag imeacht le sruth cuid mhaith agus b'éigin mé a tharraingt isteach! Ba léir dúinn uilig ansin neart na habhann agus muid ag tabhairt aghaidh ar giota ina raibh na fánsruth líonmhar agus an abhann á bhrú isteach i clais. Bhí an bád ag pocléimneach idir na bruacha, muid ag baint feidhm uaireanta as aill chun cabhrú leis an stiúradh. Ó am go chéile bhí mar a bheadh céim san abhann agus muid ag léim thairis sa bhád. Tugadh deis dúinn éirí as roimh an cuid is fiáine ach lean muid orainn.
Bhí dua agam fanacht i mo shuí ar imeall an bhád, ag iomramh go tréan nuair ba ghá, ag éisteacht go cúramach leis na horduithe i bhFraincis: "Droit, en avant", "Droit, a derrière" agus mar sin de. Agus muid ag dul tríd clais ar a dtugtar "La Pucelle" tharla an rud a bhí mé ag dréim leis agus caitheadh as an bád mé. D'éirigh liom áfach greim a choinneáil ar an gcéasla agus greim a fháil ar an rópa ar thaobh an bháid i dtreo is go rabhadar in ann mé tharraing isteach arís.
D'éirigh an abhann níos fiáine fós ar feadh seal ach choinnigh mé greim daingean. Bhí amanta ann go raibh an cuma ar na tonnta ann go raibh siad ag dul in aghaidh an tsrutha bhíodar chomh fiáin sin. Faoi dheiridh tháinig muid amach in áit ciúin leathan. Deireadh na turais. Ní shásódh faic na boic óga ach an bád a iompú arís le teann spraoi. Bhí faoiseamh ormsa go raibh an rud thart! Táim sásta go ndearna mé é, ach ní bheinn ag déanamh nós as.
D'fhill muid ar an mbrú. Agus cith te. Nuair a bhí mé ag cur an áit in áirithint roimh an turas fiafraíodh díom an raibh dinnéir uainn. Ní raibh mé cinnte ach nuair a dúradh liom go mbeadh orainn rá ag an am shocraigh mé gan dul sa tseans - tá an brú píosa beag ón mbaile agus ní raibh mé cinnte an mbeadh aon fhuinneamh fágtha againn - agus d'ordaigh mé an dinnéir. Agus b'shin an t-aon béile nach raibh togha! Sailéad leadránach le tuna, ansin géag sicín rósta le brúitín - as mála dar le mo mhac. Milseog siopa. Tuiscint as an nua agam ar feabhas na béilte eile!
