 |
| Caisleán Puilarens |
Mar a dúirt mé, de réir an eolais a thug an gníomhaireacht dúinn, bhí muid ceaptha tosú ag siúl ag Axat. Shíl muid go raibh bus aimsithe againn a thabharfadh ann muid, cé nach raibh sé le Carcassonne a fhágáil go dtí 10:30. Ní raibh am luaite le hAxat, ach bhí sé le Quillan a bhaint amach ar a 1200. Sách mall le tús a chuir le siúlóid san teas. Agus ansin chuir fear an bhus ar mo shúile dom nach raibh an bus sin ag nascadh le hAxat ach ar laethanta áirithe, agus ní raibh an Déardaoin ar na laethanta sin. Ní raibh neart air, agus chuaigh muid ar an mbus go Quillan. Tá sladmhargadh ar fáil ar na busanna agus traenacha sa cheantar - €1 is cuma cén faid atá á thaisteal agat. Bhí imní orm mar sin féin maidir le conas a rachadh muid ar aghaidh. Bhí béile mar chuid den pacáiste, réamhíoctha agam, agus le bheith ag 1230 i Lapradelle. Ní raibh fonn orm é sin a chur amú. Ach ní raibh plean agam.
Bhí an dearg ádh linn i Quillan agus shleamhnaigh muid isteach san oifig turasóireachta agus iad ar tí dúnadh don lón - ar feadh dhá uair a chloig! Nuair a d'fhiosraigh mé Taxi i dtosach dúirt siad go mbeadh thart ar seasca eoró le n-íoc cuma an go hAxat nó Lapradelle a chuaigh muid. Ach d'iarr mé orthu an cheist a chuir pé scéal é. Scéal níos fearr ag fear an Taxi, thabharfadh sé muid go Lapradelle ar €25. Shocraigh mé gurbh sin an seift is fearr, bhí an lá ag éirí te agus bhí ocras orainn.
Béile trí chúrsa a bhí san déjeuner a cuireadh romhainn sa phroinnteach le Catharôme; é roghnaithe roimh ré. Sailéad, paté agus couscous mar entrée. Píosa mór groí mairteola le sceallóga. Ceathrú lítear fíon geal leis. Crème Brûlée mar mhilseog. Caife noir. Bolg lán!
Bheadh sé níos críona siesta a bheith againn théis proinn mar sin, ach bhuail muid bóthar, ag tabhairt aghaidh ar chaisleán Puilarens ar bharr an chnoic. Píosa gairid ar an mbóthar ansin cosán géar clochach faoi na crainn (buíochas le Dia) suas an cnoc. Bhain muid an carrchlós amach ar deiridh. Ach anois bhí muid faoin ghrian láidir. An ámharaí an tsaoil bhí muid in ann na malaí droma fhágáil ag oifig na dticéid. Tá táille ar chuairt chun an caisleáin, ach bhí an táille seo san áireamh cheana féin. Bhí dreapadh géar ceathrú uaire ón oifig ticéid go dtí an caisleáin féin. Idir an ghrian agus mo bholg lán, is beag nár thit mé i bhfanntais - bhí orm cúpla sos a ghlacadh. Ach b'fhiú é. Fearann claímh ag dul i bhfad siar an ceantar seo, ar theorann na Fraince agus na Spáinne anallód. An Marche d'Espagne. In am na gCatárach agus an crosáid ina gcoinne bhí an caisleáin seo i seilbh Ríocht Aragon. Bhí an ceantar ar fad roinnte i gcontaetha a bhí a bheag nó a mhór neamhspleách, nó faoi thiarnas Rí Aragon, nó Cúnta Barcelona nó Toulouse. Iad a smachtú cuid den chúis go raibh Ríthe na Fraince chomh diongbháilte sin maidir le páirt a ghlacadh san crosáid in aghaidh na Catáraigh. Ach ní raibh an caisleáin seo páirteach sna cogaí sin. An méid atá ann de anois is daingean teorainn Francach atá ann, ón am sular bogadh an teorann - san 18ú aois - go barrtha na Piréiní.
Tá codanna den fothrach spéisiúil go maith, go háirithe an cosán fiarlánach chomh fada leis an geata, agus an túr. Agus bhí na radharcanna ar an gceantar máguaird, coillte agus sléibhte dochreidte álainn. Níos doimhne sna sléibhte sin a bhí ár dtriail. Rinne muid botún áfach, ag filleadh ar Lapradelle seachas an cosán ceart go dtí an gráig Puilerans ag bun an chnoic a aimsiú. (Mo chuid Fraincise lag ba chúis leis sin, bhain mé mí-bhrí as na treoracha). B'éigean dúinn ceist a chuir i Lapradelle agus ansin siúl ar ais ar an mbóthar go dtí gur aimsigh muid an áit ceart. Ar ámharaí an tsaoil bhí fógra go dtí an áit go raibh muid leis an oíche a chaitheamh. Agus muid ag iompar ár malaí droma bhí sé achrannach go leor san teas. Tar éis tamaill ar an mbóthar chas muid isteach ar bhóithrín agus tar éis tamaill eile isteach ar chosán caoil. Muid ag dul in airde an t-am ar fad. Sosanna agus uisce de dhíth go minic. Aer cumhra álainn de bharr na sceacha agus lusanna - ach imir de bhualtrach triomaithe tríd.
Bhí fear Québec i ndiaidh rá liom go raibh ar an cosán a roinnt le eallach minic go leor agus uaireanta gur chuir siad bac ar dul ar aghaidh, ach níor tharla sin dúinne. Bhí muid ag streachailt nuair a bhain muid an ard amach, agus rud beag imníoch de bharr nach raibh an fhógraíocht ró shoiléir. Faoiseamh a bhí ann nuair a thuirling muid síos beagán chuig bóthar fógra chuig Aigues Bonnes a fheiceáil. Gráig nach bhfuil ann ach dhá theach, an Gite ceann acu. Níorbh fada go raibh sé bainte amach againn agus chuir bean an tí fáilte romhainn le sirop mismín dá déantús féin. Ba bhreá an rud é allas an lae a ghlanadh díom i cith. Nós na tíre, is cosúil, ithe ag thart ar 2000. Ligeamar ár scíth go dtí sin.
Cuireadh béile breá eile romhainn. Ag tosú le Muscat mar Aperitif. Ansin sailéad ón ngairdín agus pióg spionáiste ón ngairdín freisin. Píosa mór mairteola, óna gcuid eallach féin - feirmeoirí mairteola ab ea iad. Agus muid ag ithe agus ag comhrá i Béarla (lag ag bhean an tí, gan pioc ag a fear) agus Fraincis (níos laige agamsa), bhí an tarbh le clos amuigh ag "canadh". Bhí sé scartha ón gcuid is mó den tréad - gan ach dhá bhó agus a lao leis, mar go raibh siad chun an eallach a bhogadh go tailte níos airde. Bhí an tarbh le dul i trucail chun an baol bualadh le tarbh eile fan bealach a laghdú. Lean sé air ag fógairt a mhíshástacht - go measartha ceolmhar - go ceann i bhfad. Bhí an comhrá deas séimh agus an bia blasta. Ciste seacláide agus creme anglais mar mhilseog. Bhain mo mhac triail as Tisane, seachnaím féin luibheanna mar go mhúsclaíonn sibh an fiabhras léana orm, mismín ach go háirithe. (Bhíos tar éis sirop líomóide siopa a fháil seachas an mismín níos luaithe).
Dála an scéil "Uiscí Maithe" an chiall atá le Aigues Bonnes (san Ocatáinis is dócha) agus toibreacha maithe fíoruisce sa ghráig agus sa ghleann. Ach na feirmeoirí beaga ann faoi bhrú mar atá chuile áit. Dóchas ag muintir an tí as an athrú Rialtais thall. Beidh le feiceáil.
Déanaim amach go raibh thart ar 8 km siúlta againn leis an siar is aniar ar fad, agus thart ar 800 m dreaptha. Chodail muid sách maith, ainneoin an teasa!
Bheadh sé níos críona siesta a bheith againn théis proinn mar sin, ach bhuail muid bóthar, ag tabhairt aghaidh ar chaisleán Puilarens ar bharr an chnoic. Píosa gairid ar an mbóthar ansin cosán géar clochach faoi na crainn (buíochas le Dia) suas an cnoc. Bhain muid an carrchlós amach ar deiridh. Ach anois bhí muid faoin ghrian láidir. An ámharaí an tsaoil bhí muid in ann na malaí droma fhágáil ag oifig na dticéid. Tá táille ar chuairt chun an caisleáin, ach bhí an táille seo san áireamh cheana féin. Bhí dreapadh géar ceathrú uaire ón oifig ticéid go dtí an caisleáin féin. Idir an ghrian agus mo bholg lán, is beag nár thit mé i bhfanntais - bhí orm cúpla sos a ghlacadh. Ach b'fhiú é. Fearann claímh ag dul i bhfad siar an ceantar seo, ar theorann na Fraince agus na Spáinne anallód. An Marche d'Espagne. In am na gCatárach agus an crosáid ina gcoinne bhí an caisleáin seo i seilbh Ríocht Aragon. Bhí an ceantar ar fad roinnte i gcontaetha a bhí a bheag nó a mhór neamhspleách, nó faoi thiarnas Rí Aragon, nó Cúnta Barcelona nó Toulouse. Iad a smachtú cuid den chúis go raibh Ríthe na Fraince chomh diongbháilte sin maidir le páirt a ghlacadh san crosáid in aghaidh na Catáraigh. Ach ní raibh an caisleáin seo páirteach sna cogaí sin. An méid atá ann de anois is daingean teorainn Francach atá ann, ón am sular bogadh an teorann - san 18ú aois - go barrtha na Piréiní.
 |
| An Tarbh Ceolmhar |
Dála an scéil "Uiscí Maithe" an chiall atá le Aigues Bonnes (san Ocatáinis is dócha) agus toibreacha maithe fíoruisce sa ghráig agus sa ghleann. Ach na feirmeoirí beaga ann faoi bhrú mar atá chuile áit. Dóchas ag muintir an tí as an athrú Rialtais thall. Beidh le feiceáil.
Déanaim amach go raibh thart ar 8 km siúlta againn leis an siar is aniar ar fad, agus thart ar 800 m dreaptha. Chodail muid sách maith, ainneoin an teasa!
