Bhí mé san Workmans Club Oíche Domhnaigh nuair a seoladh cnuasach nua filíochta Mharcuis Mhic Conghail. Láthair oiriúnach, Boihéamach don slua d'aos ealaíona - idir aisteoirí, scríbhneoirí agus filí na Gaeilge. Is fada ó bhí mé féin agus Marcus ag taisteal ar an mbus a seacht déag go Scoil Lorcáin, agus conair ar leith taistealta ag gach duine againn ó shin.
Mar sin féin, aithním cuid díom féin agus den saol as ar fáisceadh mé sna dánta a cheol agus a reic sé ar an oíche, agus an méid den leabhar atá léite go dtí seo agam.
Bhíos thar a bheith tógtha faoin taibhe a chuir Marcus ar fáil tar éis na cúpla focail óna dheartháir mór Fiach.
Bhí na dánta foghlamtha de ghlan mheabhair aige, agus d'fhí sé bréidín suntasach reacaireachta as na cúl scéalta a bhain leis na dánta agus ansan na dánta - agus na hamhráin - féin. Bhí an slua faoi gheasa aige, agus sásta éisteacht go cúramach.
B'fhiú praghas an leabahir féin an taispeántas a thug sé! Ach beidh mé ag tarraingt as an leabhar arís is arís eile, moram. Filíocht a labhraínn liomsa atá ann, scéalta taisteal, caidreamh, cuimhne.
