Is mar eagarthóir ealaíne Lá a chuir mé aithne (fíorúil) ar Philip Cummings i dtosach. Buaicphointe ab ea a aiste seachtainiúil sa nuachtán. Greannmhar léannta. Spéisiúil. Tá cnuasach na haistí úd, Dar Liom, ar mo leabhragáin. Cheannaigh mé an cnuasach filíochta Ad delectationem stultorum freisin.
Fiú dá mbeadh an acmhainn (agus cead mo nuachair) agam bheadh sé dodhéanta gach saothar ar mian liom léamh bheith ar na seilfeanna s'agam atá ag cuir thar maoil le fada. Ón leabharlann a fuair mé An fear sa ghealach agus a chéad chnuasach Néalta mar sin.
Nuachainteoir is ea Philip, Gaeilgeoir uirbeach. Babylon Gaeilgeoir. Tuigeann sé go bhfuil tionchar an bhéarla air, ach in áit iarracht scagadh agus íonghlanadh a dhéanamh ar a fhoclóir tagann sé i dtír ar idirphlé na teangacha. Chuile seans go gcuirfeadh a leithéid mearbhall ar fear Gaeltachta. Ach tá ár leitheidí fairsing agus is dúinne na dánta spraíúla easurramacha seo, mar ba dhúinne na colúin i Lá.
Cíortar grá agus gruaim iontu agus mar is dual do nuachainteoir níl siad saor ó cheist na teangan nach dtig linn éalú uaithi ainneoin ár ndícheall.
Cíorann An Fear sa Ghealach an chaidreamh chasta idir fir agus mná. Tá spraoi ann, agus lón machnamh. Cineál úrscéilín i bhfilíocht.
Tá meascán ábhar san dá cnuasach eile, a chéad chnuasach Néalta agus an cnuasach níos téagartha ADS.
Greann dóite. Focalbhá. Fireannachas nua, de chineál ach gan géilliúlacht.
Is maith liom iad.
