Seo iad cuimhní cinn Joe Steve ar comharsana tús a shaoil, Pádraic Chóil ach go háirithe. Comharsana a raibh geanúlacht, carthanas, deisbhéil agus diabhlaíocht ag baint leo. Cé go bhfuil sonas sna scéalta is amhlaidh is mó a chuaigh an cruatan agus an bochtaineacht a bhí ina saol i bhfeidhm orm. Triúr fágtha leo féin, máthair agus beirt mhac. Cláiríneach duine acu, beo ar éigean ar beagán gréasaíocht. Beirt deirfiúracha imithe uathu seachas corr litir um Nollaig nó cuairt ghairid. Deartháir eile imithe gan taisc ná tuairisc. Faighimid amach sa deireadh gur i dteach na ngealt atá an athair, díbeartha as cuimhne a chlann go gcuirtear fios ar Phádraic agus a athair ar leaba a bháis. Roimhe sin deartháir i dtosach agus ansin máthair imithe ar shlí na fírinne. Agus na deirfiúracha freisin, duine ar dhuine.
Pádraic Chóil fágtha uaigneach i ndeireadh a shaoil i mbaile tréigthe taobh le scil atá imithe ó úsáid.
Murach Joe Steve féin is a nuachar, atá sa cheantar cé nach bhfuil siad sa bhaile.
Taifead ar stair, ar seanchas, ar deisbhéil. Ach saol a raibh sciar maith den achrann, cruatan agus uaigneas ag baint leis.
Nó sin a chonaic mise ann! Ainneoin gur léir go bhfuil cuimhní sona ag baint le heachtraí ann, agus cúis gáire go minic sa diabhlaíocht agus comhluadar. Ní leabhar gruama ná éagaoineadh atá ann, ainneoin lorg domhain bás athair Joe Steve féin agus é an óg ar an scéal.
Ní bhíonn sonas gan donas ina órlaí tríd. Ach tá sonas le fáil sna heachtraí agus sa dúlra don té a bhfuil croí oscailte aige.
Leabhar maith.
Joe Steve Ó Neachtain
Cló Iar-Chonnachta
