Thóg sé i bhfad orm toighis filíochta a fhorbairt, agus is fearr liom fós prós. Fágann collaíocht follasach rud beag míchompordach fós mé, agus ní dócha go mbeadh mé tar éis dréim leis an leabhair seo murach spreagadh ó Chaitlín.
Tar éis an tsaoil tá leigheas galar meabhrach trí comhriachtain i lár scéal Mhis ┐Dubhrois.
Dán fhada atá san leabhar, scéal Mhis ina guth féin, an sceoin a scaip sí agus í ina gealt léirithe trí í a chuir ag cúléisteacht le taistealaithe faiteacha cois tine.
Slad Fionn Trá agus anbhás a hathair mar thromluí athfhillteach agus í i ngleic leis na deamhain - más seachtrach nó inmheánach iad.
Mealladh caoin ceolmhar collaí Dubhrois cruitire, agus é a tabhairt ar ais go saol sócúil seascair mná uasail álainn.
Ansin tubaiste agus uaigneas athuair le dúnmharú Dhubhrois.
Seachas an miangas, atá san insint cinnte, is an léiriú ar phian intinne is mó a chuaigh i bhfeidhm orm. An streachailt ealú ó na deamhain is na drochchuimhní.
Tá na focail roghnaithe go cúramach, snoite, fuinte sa chaoi go mothaíonn an léitheoir gach corr is casadh, gach uamhan agus áthas a chuireann Mis di.
Íomhánna láidre soiléire.
Tá an leabhar léite faoi dhó agam ó fuair mé ón leabharlann é, agus is dóigh liom go mbeidh sé léite cúpla uair eile sula thugaim ar ais é.
Tá sliocht as (agus é léite ag an bhfile) ar fáil ar Lyrikline.
