Fear geal díreach meánaosta meánaicmeach mise. Pósta le ceathrú céad anois. Socair i mo cholainn agus craiceann. Creideamh agam mar thaca. Ní sháraím aon gheis de chuid an sochaí. Ní luíonn bróg an tsaoil trom orm. Ní cheistím agus ní cheistítear m'fhéiniúlacht. Fiú más de mhionlach a bhfuil Gaeilge agam ní chuireann sin de mhairg orm ach corr racht cantail. Tuigim go bhfuil pribhléid go leor agam.
Sé go raibh Marcus Mac Conghail le bheith mar fhear an tí a mheall go hócáid Áras Scríbhneoirí Éireann i Smock Alley Dé hAoine mé. Ócáid dhá theangach a bhí fógartha.
Ní raibh sé baileach mar a bhí súil agam leis.
Bhí ardán á chuir ar fáil do dhaoine atá ag dul do phrintíseacht de chineál in áras na scríbhneoirí chomh maith le daoine a chuir iad féin isteach, agus bhí beirt aoi speisialta.
Níor thug mé liom ainmneacha gach a reic. Bhí na mná i dtreis agus beirt trasinscneach. Bhí go leor streachailt le hinscne, le chollaíocht, le searc, le teacht ar féin tuiscint.
Maith go leor, bhí cuid den scríobh ámh. Bhí teacht i láthair níos fearr ag daoine thar a chéile. Dhá dtrian damhsa gothaí, dhá dtrian reacaireacht guth.
Bhraith mé go raibh pian aigne i go leor den scríobh. Iomrascáil féiniúlachta. Col le cruth colainne agus cúng an ghnáis. Ceal taithí agamsa níor theagmhaigh sciar de na saothair liom. Ach ní tomhas ar a bhfiúntas sin.
Ní mian liom bheith uasal le híseal. Ní thuigeann an sách an seang.
Mhothaigh mé go raibh pian ann. Pian intinne.
An samhail a rith liom ar ball ná kintsugi. Ealaíon Seapánach ina ndeisítear soitheach briste cré le hábhar luachmhar, ór abair. Soitheach láidir álainn an toradh.
Ní thig liom gach duine a reic a lua, ach tá roinnt a chuaigh i bhfeidhm go háirithe ormsa.
Chuir Marcus tús le himeachtaí lena dhán i gcuimhne Nuala Nic Con Iomaire, bean a raibh an aithne agam uirthi, aithne níos fearr ná ar a hathair Liam a chuir muid le déanaí. Bhí tionlacan ag Marcus óna mhac Naoise ar an dord leictreach. Tá smacht ar leith ag Marcus ar a ghuth, reacaireacht atá i gcónaí ar tí briseadh isteach ina chanadh.
An bheirt aoi speisialta:
Scríbhneoir foilsithe i Nicole Flattery a léigh scéal as a cnuasach Show them a good time. Léitheoir cumasach í agus bhí línte grinn a aimsigh a sprioc i gcónaí. Scéal a mheabhraigh Kafka dom.
Ba é Ifor ap Glyn, file náisiúnta na Breataine Bige an aoi eile. Chuir sé a reacaireacht i láthair as Gaeilge agus Béarla. Bhí an filíocht féin as Breatnais dar ndóigh, agus is don gceol san reacaireacht is mó a thug mé suntas. Ní raibh mé iomlán dall ar an mbrí, toisc go raibh aistriúchán curtha ar fáil ag Ifor dúinn. Grá athair, grá tíre, grá teanga, téamaí a labhair liom féin.
Triúr eile a chuaigh i bhfeidhm go mór orm.
Colm Mac Gearailt. Duibhneach. Staraí. Aisteoir i Ros na Rún. Trí phíosa a reic sé, péire as Gaolainn faoi deoraíocht agus an taca a thugann cuimhní ar an mbaile do dhuine. As Béarla reic sé píosa faoistinúil faoi a bhod ag diúltú feidhmiú de bharr ól agus an toradh ar an gcomhriachtan teipthe ar meon lánúin agus an siar agus aniar.
I measc na píosaí próis a d'aithris Chandrika Narayanan-Mohan bhí duan molta grá do Bhaile Átha Cliath, leis an líne iontach faoi bheith ag mothú clocha le "bonn chomh tanaí le sciathán féileacán". Bean siúlach scéalach.
Saothar samhlaíoch is mó a bhí i gceist. An eisceacht ab ea Sam Cox a rinne píosa iontach a léamh as tuairisc faoi Synaesthesia - nuair a bhíonn céadfaí ag trasnáil ar a chéile, go mblaiseann duine fuaim nó go bhfeiceann siad dath in ionad fuaim. Píosa fuinte a bhí ann, curtha i láthair go snasta.
Tríd is tríd is oíche ana mhaith a bhí ann. Lón marana go leor.
Tá sraith pictiúir ón ócáid ar mo fhotha Twitter.
