Liosta de deich úrscéal ficsean eolaíochta le mná a scaip Nnedi Okorafor ar Twitter a chuir an t-úrscéal gairid seo ar mo shúile. (Bhí ceithre cinn acu léite cheana agam). Tugann ficsean eolaíochta agus samhlaíochta deis scagadh a dhéanamh ar rólanna agus tréithe a bhaineann le hinscne agus collaíocht. Rinne Ursula le Guin é sin go héifeachtach. Céim níos faide a théann Charlotte Perkins Gilman san úrscéal seo, ag samhlú tír ina bhfuil ard sibhialtacht ach nach bhfuil ann ach mná.
Duine de thriúr fear óg Meiriceánach an reacaire. Cairde. Fear saibhir, lothario ceart. Dochtúir agus bitheolaí. Socheolaí an reacaire féin. Tá siad ar thuras taiscéalaíochta i measc na "daoine fiáine" nuair a chloiseann siad ráflaí faoi "tír na mban". Faigheann siad nod nó dhó go bhfuil a leithéid ann agus beartaíonn turas.
Sáite mar atá siad i bhfireannachas tús an chéid seo caite ní féidir leo saol riartha ag mná amháin a shamhlú.
Sin a aimsíonn siad áfach. Tír dúnta isteach ag sléibhte. Maraíodh na fir ar fad dhá mhíle bliain ó shin. Partanaigineas a thug an pobal slán. Iad anois ina hardsibhibhialacht. Garraí torthúil déanta dá tír. Beartas ilghlúin pleanála. Máithreachas coiteann agus siúrachas, oideachas cúramach cnámha a pobail. Idéal álainn. Bhain an údar freang amháin asam nuair a luaigh sí gur "Airiasach" a bhí pobal na mBan. Ar ndóigh ní raibh an smál céanna is atá anois ar an téarma i 1915 ach ba chúis díomá dom an chiníochas.
Úrscéal gairid atá ann, ach tugann an codarsnacht idir an triúr fear, agus an dóigh stuama a phléann Poblacht na mBan leo deis don údar go leor smaointe a chíoradh.
Lón machnaimh spreagúil agus fós úr (faraor) cé gur i 1915 a foilsíodh i dtosach é. Greann éadrom íorónta a ligeann di síolta smaointe tromchúiseacha a chuir beagnach i ngan fhios.
