Tá sé léite cúpla uair le déanaí agam go bhfuil "easpa daonlathais" ag baint leis an Aontas Eorpach - agus é sin luaite uaireanta mar chúis diúltú don reifreann ar Chonradh Liospóin.
Ní déantar sainmhíniú ar an "easpa" seo ró mhinic.
Cinnte, tá an tslí ina ndréachtaítear dlíthe an Aontais casta, mar a bheidh súil agat le próiseas ina gcaitheann fiche seacht Rialtas teacht ar aon tuairim, agus ról go minic ag Parlaimint na hEorpa san ceist. Agus ansin caithfear na dlíthe a chuir i feidhm go logánta.
Feictear dom go bhfuil an tuiscint ann go bhfuil an tAE mí-dhaonlathach de bharr meatacht na bpolaiteoirí logánta, nach bhfuil sásta teacht amach go soiléir agus na beartais ar ghlac siad leo a mhíniú don bpobal agus seasamh lena gcinneadh.
Má tá míshuaimhneas ar an bpobal faoi athrú éigin, scairteann na polaiteoirí go bhfuil "An Bhruiséil" ag brú rud orainn.
Sampla mhaith ná an raic a bhí ann maidir le táillí uisce ar scoileanna. Dúirt an Rialtas go raibh an "Eoraip" á bhrú sin orainn. Cheil siad gurbh iad fhéin a shocraigh go mbeadh ar scoileanna íoc - d'iarr - agus fuair - an Fhrainc díolúine dá scoileanna féin.