Tá úrscéalta agus gearrscéalta le Pádraig Ó Siadhail léite agam thar na blianta, ach ní raibh Éagnairc casta mo threo. Tá sé áirithe i measc Úrscéalta na Gaeilge áfach, an iarracht ar canóin úrscéalta Gaeilge na fichiú aoise a leagan síos. Chuir mé fios ar mar sin air ón leabharlann.
Fear de bhunadh Doire an reacaire. Náisiúnaí a fuair oideachas agus a bhog ó dheas, post cluthair státseirbhíse aige. Nuachar as Deisceart Bhaile Cliath.
Cuireann bás agus tórramh a athair é ag machnamh. Ag smaoineamh ar Domhnach na Fola - thug a athair ar an agóid é, ach bhí siad imithe abhaile sular thosaigh an lámhach. Chuaigh comrádaithe bunscoile leis bealaí eile. Cuid acu sna Sealadaigh agus sa ghéibheann. Cuid acu le saibhreas.
Cíorann sé imeachtaí an lae, scrúdú coinsiasa de chineál. Ar thug sé cúl le cine? Cothaíonn an chorraíl teannas lena nuachar a bhfuil col aici le lucht an tuaiscirt. (Ana léargas ansin, dar liom, ar dhearcadh go leor san daorstát ar muintir an Tuaiscirt.)
Níl aon réiteach néata ar na ceisteanna a mhúsclaítear san úrscéal, mar nach bhfuil réiteach néata san fíor saol.
Níl ceist an Tuaiscirt réitithe ná baol air, fiú anois i bhfad i ndiaidh don úrscéal seo bheith foilsithe. Tá go leor de fós tráthúil measaim. Go háirithe faoin mbearna mór idir meon lucht an daorstáit, ag amharc aneas go doicheallach gan tuiscint.
Is dóigh liom go bhfuil a ionad tuillte sa chanóin.
P
