Is cnuasitheoir mé féin - leabhair don gcuid is mó, ach tá mé in áit na leathphingine le hais colceathrar mo mháthair céile. Thugamar cuaird ar ina theach ar imeall chathair Dresden. Teach ársa Fachwerk caomhnaithe aige féin agus a nuachar, seanteach feirme agus cúpla foirgneamh eile thart air atá ina sciobóil oibre agus stórais freisin. Fear siúlach scéalach é féin, agus veain curtha in oiriúint don gcampáil aige chun an fánaíocht a éascú.
Thug mé suntas do na plátaí iarainn teilgthe a bhí fesitithe ar bhall an tí aige. Íomhánna ó na miotais, nó ón mbíobla, nó díreach daoine mór le rá. Is amhlaidh go mbíodh na plataí seo ag cúl tintéain - cinéal teasra stóras a théigh nuair a bhí an tine lasta, agus a scaoileann teas amach de réir a chéile.
Is aoibhinn liom na rudaí maisithe seo, nach maisiúchán amháin iad, ach go raibh feidhm leo tráth! Ní taobh le rud amháin a chnuasach atá siad, tá bailiúchán breá uirlisí ceoil aige - cé gur ait liom iad a bheith ag bailiú deannaigh seachas á seinm. Ach ní lia duine na toighis!
Gloine, earraí tís agus babóga rogha a mhnaoi le cnuasach. Agus ar ndóigh leabhair... (Bhí leabhair saor agus flúirseach san DDR).
Pluais Aladdin de theach, agus é compordach agus mealltach don bplé. Agus ábhar cuimhní cinn.
Ba bhreá liom teach mar é, ach ní bheadh an scil agam é choinneáil agus a chaomhnú! Bheinn sásta go maith dá n-eireodh liom eagair éigin a chuir an an L-spás s'agam agus fáíl réidh de go leor de na nithe atá bailithe againn nach bhfuil úsáid againn dóibh.
