Dianmhuilte Dé

Cúpla bliain ó shin léigh mé An Uain Bheo le Diarmuid Ó Súilleabháin. Bhí sé maith go leor ach ní raibh mórán spéise agam i laoch an scéil. Rinne mé iarracht ina dhiaidh sin Maeldún a léamh ach chuir an laoch samhnas orm. Níor chríochnaigh mé é. Níor léigh mé faic le Ó Súilleabháin ó shin. Bhí máistreacht ar an dteanga aige gan cheist ach is an son pléisiúr a bhím ag léamh. 

Ach tugadh ardmholadh do Dianmhuilte Dé sa chlár Saol agus Saothar Deichniúr Údar Gaeilge mar sin chuir mé fios air. 

Scéal ó casadh an chéad seo caite suas go cogadh na saoirse. Scéal grá agus streachailte. Aicmeachas, agus achrann. 

Bhí bá áirithe agam leis an príomhcharachtar cé go raibh sé foréigneach taghdach achrannach. Rud a tharraing a chinniúintí air, buille i ndiaidh buille agus casadh bhreá ag deireadh an scéil. 

Léigh mé go craosach é. Tá an chaint ann dúshlánach úr saibhir. Íomhánna áille focail. 

Agus é léite agam braithim nach bhfuair an bhean a mheall sé, agus a thréig sé ar ball iar pósadh, ach ar fhill sé ag deireadh saol, a ceart i gceart. Ach níor léir dom sin agus mé ag léamh.