Chuala mé Ceaití Ní Bheildiúin ag caint le déanaí ar an Saol ó Dheas faoin gcnuasach seo, cnuasach a raibh sé i gceist agam léamh luath nó mall, agus thug sé an spreagadh dom fios a chuir air faoi dheireadh ón leabharlann.
Ó 2003 tá saoire samhraidh caite agam nach mór gach bliain ag cos Cnoc Bhréanainn, sa Bhaile Breac go hiondúil, ach bliain amháin i mBaile na hAbha. Nach mór gach bliain acu tá an cnoc dreaptha agam - uaireanta sa cheo! Sách minic sa ghaoth, agus go hannamh ar lá ina raibh radharc ar mbarr agam. Tá sé dreaptha agam ón Leitriúch chomh maith le ón mBaile Breac, agus taithí agam ar bhealaí éagsúla agus na cnoic is gleannta thart air.
Ach tá cónaí ar Cheaití Ní Bheildiúin sa cheantar, agus deis aici dul ag allagar leis an gcnoic ar an iliomad dóigheanna, leis an bpobal buan agus ócáideach a shiúlann é, leis na créatúir ón alltar a thaithíonn é. Leis an síon agus an anfa.
As an marana sin a eascraíonn an díolaim shaibhir seo ina gcíortar na gnéithe uile sin i líon mór dánta, ina mbíonn reacairí éagsúla - uaireanta an sliabh, uaireanta fámaire, uaireanta duine ón áit, uaireanta duine den sí - ag tabhairt a léamh agus a léargas féin.
Tá éagsúlacht foirm sna dánta freisin, ag freagairt don éagsúlacht téamaí agus guthanna. Tá roinnt filíocht coincréiteach ann, i. dánta atá leagtha amach ar dhóigh ar leath ar an leathanach.
Saibhreas iontach, agus in ndáiríre is leabhar atá ann ar cheart tarraingt chughat anois is arís agus blaiseadh as, seachas é léamh ó chlúdach go clúdach mar a rinne mé (toisc go raibh sé tabhairt ar ais ag an leabharlann!)
Thaitin an leabhar go mór liom, cé nach bhfuil an scil agam léirmheas a dhiongbhála a thabhairt!
Ceaití Ní Bheildiúin
Coiscéim, 2019.
