Ainneoin tréan iarrachtaí athair mo mháthair, a ghearr uchtán giolcaigh Loch Rí mar chúnamh snáimhe dom agus é ag tabhairt ceachtanna dom, ní snámhaí maith in aon chor mé. Ach ní hamhlaidh do mo chlann. Níl ní is fearr leo ná léimt isteach sa tsáile ón gcé - Cuas an Bhodaigh nó Baile na nGall.
Baile na nGall is fearr leo. Tá dhá thrá beag deas ar gach taobh den ché, agus leathbhealach síos an ché tá staighre, mar sin is féidir léim ó airde níos ísle. Is féidir léim go sábháilte nuair atá an taoide idir lagthrá agus lánmhara.
Ar ndóigh, is cé oibre Baile na nGall, agus bíonn iascairí ag teacht le cé le lastas portáin nó potaí gliomaigh, agus veain fear an éisc ag teacht á bhailiú. Agus bíonn báid ceangailte le cé.
Ní mór dom a rá nár chuir a leithéid as dúinne, agus bhíomar airdeallach agus in ann na báid a sheachaint.
Ach chuala mé beirt iascaire ag caint ar an Saol ó Dheas - báid scriosta orthu mar gur ghiorraigh duine éigin an téad, agus gur fágadh ag crochadh an bád ag lagthrá, agus gur líonadh le huisce é agus an tuile ag teacht. Is dóigh liom gur deargaineolas agus faillí tromchúiseach é sin. Ba cheart go dtuigfeadh daoine go bhfuil an taoide íseal. Agus ar a laghad ba cheart an téad a scaoileadh amach arís tar éis é chiorrú roimh an cé a fhágáil.
An mór fhadhb eile ná trácht agus páirceáil.
Seachnaíonn mo nuachar tiomáint chomh fada leis an gcé. Fanann sí linn ar imeall an bhaile. I gculaith uisce tig leis na gasúr (atá fásta faoi seo) roinnt uair an chloig a chaitheamh san uisce nó gar dó. Go hiondúil fanaimse leo, agus imíonn sise léi ar a suaimhneas.
Tá dornán áit páirceála lasmuigh de Thigh Bheaglaoich, ach is annamh nach mbíonn siad lán. Le roinnt blianta anois tá binsí lasmuigh de Thigh TP. Ní bheadh sé cuí páirceáil ansin. Tá dornán tithe saoire le páirceáil dóibh féin i dtreo na faille - mar sin ní hannamh tranglam tráchta - go háirithe mar go bhfuil cúinne géar ann.
Aontaím go láidir le moladh an t-iascaire go mbeadh clos páirceála ar imeall an bhaile. Ansin bosca mór groí buí ag ceann an ché agus na cúinní chun a dhéanamh soiléir go mba cheart fanacht glan ar an áit.
Mar a tharlaíonn sé, toisc nach raibh na buachaillí thart an dara seachtain, chaith mé níos mó ama san uisce, ag coinneáil comhluadar leis an déagóir. Is iontach an difear a dhéanann culaith uisce (d'oir ceann Finn dom). Ní hamháin nár éirigh mé chomh fuar céanna, ach bhí snámh sa chulaith a d'fhág nár tháinig tuirse orm de dheasca mo dhrochshnámh.
Áit iontach is ea Baile na nGall, agus tá súil agam go mbainfear amach cothromaíocht idir riachtanais na n-iascairí agus na fámairí (ar a bhfuil na tithe óil agus ithe ag braith, gan trácht ar an folcadán feamainne...)
