 |
| Saothar a choimisiúnaigh duine eile ó Ciara |
Ocus ro eirig inn ingen ac faicsin Chailti, & tairbiris póc dó, & ba cian roime-sin o thuc ben póc dó.
‘Cia thussa, a ingen?’ ar Cailte.
‘Echna ingen Muiredaig meic Finnachta, ingen ríg Connacht missi’, ar in ingen. Ocus is amlaid ro badur na mná, & fidchell acu icá h-imbirt & baiglend do midh so-óla acca ic á h-ól, & benn buabaill ar uachtar na baiglinde, & in trath do thairsed in cluichi do breith do ibhdis deoch, & do bídis ac ól & ac áibnius 'arsin. Ocus is amlaid ro bói in ingen & tri buada furri, uair ro bo do mnaib glicca in domain di, & is í ben is aille ro bí isin doman h-í, & in tí da tabrad comairli do bíth conach & airmitin aici.
Agus d'éirigh an iníon ar fheiscint Caoilte agus thug póg dó; agus ba chian roimhe sin ó thug bean póg dó.
"Cé thusa, a iníon?" arsa Caoilte?
"Eachna iníon Mhuireadaigh mac Fiannachta, iníon rí Chonnacht mise," arsa an iníon. Agus is amhlaidh a bhíodar na mná, agus ficheall acu a imirt, agus umar de mhiodh so-ólta acu á n-ól agus adharc bhubhaill ar uachtar na humaire agus an tráth do buadh cluiche ibhidís deoch, agus bhíodar ag ól agus ag áineas ansin. Agus is amhlaidh a bhí an iníon agus trí bhua aici; óir do ba de na mná is glice sa domhain í, agus dob an bhean is áille san domhan í, agus an té a thugadh sí comhairle do bheadh a chonach agus a thairbhe aige.
