Bunaithe ar an móitíf béaloidis den fear a fhaigheann greim ar chraiceann /cochall murúigh agus smacht uirthi dá réir, tá úrscéal iontach filíochta scríofa ag Eithne Ní Ghallchobhair.
Scéalaí í Eithne sa mhullach ar a saineolas domhain ar bhéaloideas agus ar an nGaeilge agus cruthaíonn sí íomhánna cumhachtacha le teanga spleodrach lán uaim.
Ar chreatlach an scéil traidisiúnta tógann sí úrscéal a chíorann grá - collaí, máithreach, clainne; comhbhá le dúlra ; béadchaint ; fireannachas tocsaineach smachtaithe ; deacracht comhshamhlú le pobal an té atá éagsúil go feiceálach. Téamaí comhaimseartha uilíocha.
Mar a rinne sí i Múscail, a Ghiorria, tá scéalta béaloidis eile - faoi seilg rónta go háirithe - fite fuaite tríd.
Tá ár gcraiceann róin againn ar fad, agus má bhaintear dínn de láimh láidir é, fulaingt atá i ndán dúinn. Bronntar searc, ní féidir é ghabháil. Agus tá grá máthair iontach láidir!
Tá na híomhánna a chruthaigh Eithne iontach láidir spleodrach - ba bhreá liom léaráidí a fheiceáil curtha leis an leabhar, samhlú ealaíontóra ar an gcaint ceolmhar a mhúscailíonn pictiúir de fiántas agus síocháin dúlra agus duine, de ghrá agus de ghráin, de lúcháir agus dobrón.
