Bhí cuma maith ar an aimsir Dé Céadaoin áfach agus thug mé féin agus mo chlann faoin siúlóid. Thiomáin mo bhean muid trasna an Chonair. Ní raibh sí ró thógtha leis an bóthar caol géar a thug chomh fada leis an gcarrchlós in aice leis an grotto ag an Fhaiche muid!
Thosaigh muid amach ag siúl suas an chnoic. Níl sé iontach géar ach bhíomar ag dreapadh go seasta ar feadh thart ar uair an chloig. Deacair go leor san teas!
Tar éis thart ar uair an chloig shroicheamar láthair timpiste eitleáin ón dara cogadh domhanda. Mhair an seisear a bhí ar bord, agus phós beirt acu mná as Éirinn i ndiaidh an Chogadh!
Uaidh sin amach bhíomar ar siúl os cionn na locha Pater Noster - radharcanna áille, ach gan muid ag dul in airde mórán.
Tá an cosán breá soiléir, agus marcáilte le cuaillí cruaiche agus cairn chomh fada le bun an dreapadh - agus saighead buí anois is arís ar na carraigeacha.
Tar éis thart ar uair an chloig bhaineamar amach an áit go raibh dreapadh géar le déanamh, agus lámha de dhíth mar thaca scaití.
Tar éis trí ceathrú uaire bhaineamar an droim amach, agus i gceann fiche nóiméad eile bhíomar ag Barr Turasa.
Tá tobar beannaithe ar bharr, chomh maith le fothrach séipéilín faoin gcros nua, agus fothrach clocháin atá úsáideach mar fothain ón ngaoth feanntach a bhíonn coitianta ann!
As sin anuas tá cosán oilithrigh marcáilte go soiléir le turas na Croise agus cuaillí bána plaisteacha síos chomh fada leis an carrchlós os cionn an Bhaile Bhric.
Uair go leith nó mar sin an turas anuas. Agus ós rud é go bhfuil ár lóistín cúpla céad slat síos uaidh, ní fada go raibh ceann scríbe bainte amach againn. Lá den scoth againn.
