Píosaí liom in áiteanna eile:

2024-04-28

Cad is pobal áitiúil ann?

Le fiche bliain tá cónaí orm in eastáit tithíochta ar imeall Bhaile an Chinnéidigh. Tháinig muid anseo i dtosach toisc nach raibh ar ár acmhainn tig a cheannach i mBré, áit a raibh muid ag cónaí ar chíos roimhe sin agus mo mhic ar an mbunscoil.

Do formhór mór an tréimhse sin bhí mise ag obair i Mullach Íde nó áit éigin i mBaile Átha Cliath. D'athraigh COVID sin, agus táim ag obair sa bhaile formhór na hama ó shin. 

Ní sa bhaile atá mo shaol sóisialta ach oiread. Agus roimh COVID bhí sé de nós againn freastal ar Aifreann Gaeilge i mBré. 

Tá aithne éigin agam ar na comharsana béal 
 dorais. Súilaithne ar roinnt eile. Taithím caife nó dhó. Déanaim siopadóireacht - tá ollmhargadh Dunnes agus siopa nó dhó ann. Agus poitigéir. 

Tá an dochtúir teaghlaigh, a bhí agam le blianta sular chuir COVID ina cheann dul ar scoir, fréamhaithe sa bhaile, agus a bhean Francach ó dhúchas, bainteach leis coiste Bailte slachtmhara.

Fiú mo chlann, fuair siad gaelscolaíocht lasmuigh den mbaile, agus thug cúrsaí ceoil amach as an mbaile iad freisin. 

Cé go bhfuil mo nuachar ag obair ón mbaile le fada is cianobair ag plé le daoine timpeall na cruinne atá i gceist. 

Dúinne, mar sin, baile suainleasa atá sa bhaile. Tá ár leithéidí fairsing agus neart tithe tógtha sa scór bliain sin chun freastal ar ár leithéidí.

Tá pobal eile ann, pobal fadbhunaithe a rugadh agus a tógadh anseo. Tá eastáit comhairle chontae ann. Agus roinnt miontionsclaíocht - grúdlann. 

Ní dóigh liom go bhfuil sé cruinn cuir síos ar an áit mar sráidbhaile tuaithe. Tá sé amuigh faoin dtuath maith go leor, ach is pobal bhruachbhailteach atá ann - ag brath ar Bhaile Átha Cliath nó ar a laghad Bré. 

Tá gné aicmeach ann i gceist freisin. Ní bhíonn mórán teagmháil idir na haicmí. 

Ní fear spóirt nó Cumann Lúthchleas Gael mé, nó bhféidir go mbeadh taithí eile agam. 

Is dócha go bhfuil íoróin áirithe i gceist leis an bhfíric gurb í an Ghaeilge atá do mo chuir ag plé le daoine áitiúla anois! Thart ar sé mhí ó shin bhunaigh nuachainteoir díograiseach dhá chiorcal comhrá. Bhí mo bhean ag tathant orm páirt a ghlacadh mar go raibh mé in ísle meoin de bharr tinnis. Ní raibh fonn dá laghad orm. Ní go dtí gur fheabhsaigh mo shláinte a thug mé aghaidh ar na ciorcail. Tá drogall orm dul go ciorcal. Níl an fhoighne agam bheith i mo mhúinteoir, agus braithim dua a bheith ag baint le simpliú comhfheasach a dhéanamh ar mo chuid cainte. Ach tá a dóthain cainteoirí líofa sa ghrúpa nach bhfuil rudaí ró dheacair ina leith sin.

Réamhrá sách fada. Nuair a bhain Baile an Chinnéidigh na cinnlínnte amach, bhí sé nádúrtha go dtiocfadh iriseoirí Gaeilge ar mo thoir.

Mar a tharlaíonn sé, tá log na conspóide lasmuigh den mbaile, ar an dtaobh eile, áit gur annamh a mbíonn mise. Níl aon chúis dom bheith ann. Seachas cúpla fógra sa bhaile, níl aon rian den gconspóid feicthe agam. Tá beagán níos mó feicthe ag mo bhean ar fhóram straoisleabhair an bhaile. Ach b'fhearr linn araon fanacht glan ar cheisteanna dá leithéidí agus ar an ndream atá sáite ann. 

Mar sin, bhí drogall áirithe orm. Ach tuigim an riachtanas atá ag lucht na meáin Ghaeilge agus iad sa tóir ar dhuine le Gaeilge. Rinne mé iarracht áirithe teacht ar eolas. 

Ach ní urlabhraí ar son an phobail mé - má tá pobal ann fiú gur féidir labhairt ar a shon. 

Is dúshlán don bpolaitíocht dul i ngleic leis an easpa acmhainní atá ag cothú míshuaimhneas agus deiseanna do lucht mioscaise. Agus níl sé sin éasca nuair is pobal scaoilte, a bheag nó a mhór uirbeach agus aonraithe atá i gceist.